Kennisbank

Door hoge inflatie en stijgende energieprijzen is de vraag naar compensatie erg groot. De overheid probeert een deel op te lossen door een energieprijsplafond en een generieke energiekorting te bieden, maar ook werkgevers proberen bij te dragen. Maar door belastingen is het soms lastig om een ruimte te vinden in de beperkte mogelijkheden die de overheid biedt wanneer een werknemer een extraatje krijgt. Ook is het belangrijk om werknemers niet altijd extra’s te bieden, maar ook de focus te leggen op cursussen en mensen om te leren gaan met een budget.

Deze aflevering van VPRO-tegenlicht wordt actieonderzoeker Albert Jan Kruiter geïnterviewd. In deze video verteld Kruiter waarom het huidige schuldhulpverlening systeem vaak faalt. Dit is omdat het onnodig complex en daardoor ook vaak duur is. Hij stelt een makkelijkere aanpak met veel maatwerk voor. Deze aanpak kan in veel gevallen effectiever en goedkoper zijn.

1:20 Kruiter verteld over actieonderzoek en wat hij uitvoert bij het instituut van publieke waarde. Hij vertelt over een man in de schuldhulpverlening die zijn auto kwijtraakt en hem daardoor in een neerwaarts spiraal brengt, waar hij niet bij gebaad is en de staat veel geld kost.

5:11 Kruiter verteld dat schuldhulpverlening uit verschillende potjes van de gemeenten wordt betaald, hierdoor heeft de overheid vaak niet door dat er zeer hoge kosten gemaakt worden

6:10 volgens Kruiter zorgt het huidige systeem dat mensen net genoeg hulp krijgen om te overleven, maar niet om zelfredzaam te zijn. Dit komt door het Nederlandse moraal: “Als je mensen te veel vervend dan gaan ze niets meer doen”.

7:00 Er zijn in Nederland 100.000 gezinnen die elk jaar 100.000 euro kosten. Veel Nederlanders vinden dat deze mensen door hun eigen schuld in deze situatie zitten. Dit oordeel wat veel Nederlanders koesteren is superduur.

9:50 Kruiter verteld dat het huidige systeem werkt voor 80% van de mensen, maar pleit voor een andere simpele denkwijzen waar de overige 20% mee gebaat is

11:00 bij schuldhulpverlening komen veel verschillende mensen kijken, zoals: maatschappelijk werkers, psychologen en schuldhulpverleners. Bij situaties waar mensen schuld hebben is soms de oplossing veel simpeler. Er wordt zelden gevraagd: “waar zou u mee geholpen zijn?”.

Een onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) laat zien dat ongeveer 40% van de jongeren tussen de 15 en 25 jaar zich eenzaam voelt, waarvan 14% zich zelfs 'sterk emotioneel eenzaam' voelt. Dit percentage is voor het eerst hoger dan het percentage eenzame 75-plussers in Nederland. Eenzaamheid wordt gedefinieerd als het ontevreden zijn over de kwaliteit of kwantiteit van sociale relaties. De oorzaken van eenzaamheid bij jongeren verschillen van die bij ouderen. Jongeren voelen zich vaak buitengesloten, gepest, of kunnen om verschillende redenen niet deelnemen. Corona en sociale media worden genoemd als mogelijke oorzaken van toenemende eenzaamheid bij jongeren. Sommige jongeren ervaren eenzaamheid als gevolg van hun visie op de wereld en hun plaats in de samenleving.

In een essay schrijft Paul Schnabel, voormalig directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau, over een sociale en culturele verkenning voor de toekomst. Hij merkt op dat er een risico zit om voorspellingen te maken over de toekomst, daarom richt hij zich meer op een toekomstgerichte verkenning. Deze is onder andere gedaan op het gebied van individualisme die kenmerkend is voor de verzorgingsstaat waarin wij Nederlanders ons bevinden.

Het rapport is opgesteld nadat er een motie is aangevraagd namens het kabinet om voor 16 ambachtelijke beroepen en in kaart te brengen wat mogelijke economische crisissen of hervormingen als gevolg hebben voor deze ambachtelijke beroepen. Dit rapport focust zich voornamelijk op de zorg.

Wat voornamelijk naar voren komt in het rapport is dat de zorg in Nederland kwalitatief erg hoog is maar deze onder druk komt te staan, door meer zorgvraag en tegelijkertijd minder zorgpersoneel en missende overheidsfinanciën.

De levensverwachting in Nederland neemt steeds meer toe. Het CBS verwacht dat de levensverwachting van 65-jarigen in 2028 21,05 zal zijn. Belangrijk om te benoemen is dat beleidsmakers deze levensverwachting gebruiken om de AOW-leeftijd vast te stellen.

Dit artikel bespreekt de groeiende crisis van vertrouwen in de Nederlandse samenleving. Het lijkt er namelijk op dat wantrouwen een dominante rol speelt in de Nederlandse samenleving, en daardoor de democratische rechtsstaat ondermijnt. De media speelt een grote rol in dit wantrouwen aangezien zij het verspreiden en voeden. De journalistiek heeft van oudsher een kritische rol als controleur van de macht, en dit impliceert vaak wantrouwen jegens degenen die macht uitoefenen. Hoewel wantrouwen soms gerechtvaardigd is, kan het ook leiden tot een vertekend beeld van de wereld, waarbij misstanden en samenzweringen de overhand lijken te hebben. Dit versterkt het wantrouwen en ondermijnt het vertrouwen in de democratie. Het artikel pleit dan ook voor een kritische reflectie op de rol van de media, inclusief kleinere media en individuele journalisten, om bij te dragen aan het herstellen van vertrouwen in de samenleving. Goede journalistiek moet niet alleen problemen benoemen, maar ook oplossingen bieden en politici en bestuurders met nieuwsgierigheid en openheid tegemoet treden. Het beschermen van de democratie is essentieel, omdat deze afhankelijk is van het vertrouwen van de burgers.

Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) roept de politiek op om betrokken te blijven bij kritische burgers. Uit nieuw onderzoek blijkt dat het vertrouwen in de politiek laag blijft, met minder dan 50 procent vertrouwen in de regering en 51 procent in de Tweede Kamer. Dit vormt een uitdaging voor politici, aangezien zij moeten laten zien dat ze luisteren, betrouwbaar zijn en hun keuzes uitleggen. Het vertrouwen stijgt niet zoals gebruikelijk bij de start van een nieuw kabinet, en veel mensen twijfelen aan het vermogen van politici om de huidige grote problemen aan te pakken. Mensen maken zich zorgen over zaken zoals de woningmarkt, het asielbeleid, het klimaat en de stijgende prijzen. Hoewel het vertrouwen in de politiek laag is, zijn de meeste mensen wel tevreden met het functioneren van de democratie. Ze waarderen met name de vrije verkiezingen en de vrijheid van meningsuiting, maar zien ruimte voor verbetering. Het SCP benadrukt ook dat een laag vertrouwen in de politiek niet per se een probleem is in een democratie, omdat kritische betrokkenheid belangrijk is. Echter, het wordt problematisch als mensen zich afkeren van de politiek of actief verzet tonen, vooral wanneer hun wantrouwen structureel is of wanneer ze niet langer geloven dat de politiek in staat is om problemen op te lossen.

Het artikel bespreekt het vertrouwen in instituties in Heerlen en weerlegt de mythe van het tanende vertrouwen in Nederland. Terwijl er recentelijk veel geluiden zijn over afnemend vertrouwen in de overheid en politiek, tonen verschillende studies aan dat het vertrouwen in instituties juist is toegenomen. Langdurige trends laten zien dat het vertrouwen in de politiek, de Europese Unie, rechters, politie, leger, ambtenaren en de pers gestaag is gestegen. Alleen het vertrouwen in kerken en grote bedrijven blijft stabiel of vertoont een lichte daling. In vergelijking met andere Europese landen, inclusief buurlanden, heeft Nederland een hoog vertrouwensniveau in instituties. In Heerlen is echter sprake van relatief lager vertrouwen, zowel in andere mensen als in politieke instituties. Het artikel vergelijkt ook het vertrouwen in Heerlen met andere grote steden en plaatst het in de context van landelijke cijfers.

Uit het recente Continu Onderzoek Burgerperspectieven (COB) van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) blijkt dat de tevredenheid met het functioneren van de democratie in Nederland in tien jaar niet zo sterk is gedaald. Het percentage Nederlanders dat tamelijk of zeer tevreden is met de manier waarop de democratie werkt, is gedaald van 81% in 2019 naar 62% in de zomer van 2022. Deze daling is sterker dan in andere EU-lidstaten. Ook het vertrouwen in de regering en de Tweede Kamer blijft laag. Mensen maken zich zorgen over de verharding van het debat, polarisatie en de ruwe omgangsvormen van politici. Ze ervaren een te grote afstand tussen burgers en politiek en hebben het gevoel dat de 'gewone' Nederlander wordt benadeeld ten gunste van anderen. Hoewel driekwart van de Nederlanders denkt dat de verschillen van mening over maatschappelijke kwesties groter worden, wijst wetenschappelijk onderzoek daar niet eenduidig op. Het SCP benadrukt dat journalisten, politici en wetenschappers moeten vermijden om alles meteen als polarisatie te bestempelen, omdat dit de affectieve polarisatie kan versterken. Het rapport benadrukt ook dat media meer aandacht zouden moeten besteden aan de inhoud van het debat en mensen die twijfelen meer aan het woord moeten laten om te laten zien dat het land niet bestaat uit twee vijandige kampen.

Bij de recente gemeenteraadsverkiezingen was er een aanzienlijk lagere opkomst dan vier jaar geleden, vooral in de grote steden. Experts maken zich zorgen dat dit probleem alleen maar erger wordt, omdat mensen zich dom en niet gehoord voelen. De landelijke opkomst lag dit jaar op 50,9%, terwijl het voor de Tweede Kamerverkiezingen vorig jaar nog 78,7% was. In steden zoals Rotterdam, Amsterdam, Utrecht en Den Haag was de opkomst lager dan bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen. Er zijn verschillende redenen voor de lage opkomst, waaronder het gebrek aan kennis over de verschillende partijen en hun vertegenwoordigers, versnippering van politieke partijen in de gemeenteraad en het gevoel van mensen dat politici hen niet begrijpen of zich niet om hun belangen bekommeren. Sociologisch onderzoek wijst er ook op dat gemeenten met een hogere sociaaleconomische status over het algemeen een hogere opkomst hebben.

De tekst gaat over de fascinatie van de Nederlandse bevolking met de BoerBurgerBeweging (BBB) en probeert de verklaring hiervoor te vinden. De auteur suggereert dat deze fascinatie dieper gaat dan alleen een protest tegen de stikstofkwestie van het kabinet. Het kan worden verklaard door de rol van identiteit in de politiek en een gevoel van vervreemding in stedelijke gebieden. De romantiek en hang naar een eenvoudig leven op het platteland, de antithese tegen de grootstedelijke elite, en de behoefte aan een alternatief voor de liberale technocratie worden genoemd als mogelijke factoren. De auteur erkent echter dat dit geen volledige verklaring is en dat er bredere debatsvernauwing en uniformiteit in het bestuurlijke landschap spelen. De auteur eindigt met persoonlijke reflecties over boerenromantiek en de keuze om al dan niet op de BBB te stemmen.

Het artikel bespreekt de opkomst van nieuwe politieke partijen die grote winst behalen bij verkiezingen, wat wijst op een dieptepunt in het vertrouwen van burgers in de huidige politici. Er is een groeiend probleem in de representatieve democratie, waarbij politici moeite hebben met besluitvorming en het gezag van de politiek afneemt. Burgerparticipatie wordt vaak gezien als een oplossing, maar het artikel betoogt dat gezag, zowel van overheden als van burgers, een centrale rol speelt in een democratie. Het artikel stelt dat gezag hersteld moet worden en dat burgerfora en burgerparticipatie een alternatief kunnen zijn. Het benadrukt echter dat burgerparticipatie bekwaam, betrouwbaar, betrokken en visionair moet zijn om gezagsvol te zijn en vrijwillige acceptatie van moeilijke besluiten te bevorderen. Het artikel wijst er ook op dat het gezagsprobleem niet zomaar verdwijnt door de verschuiving van politici naar burgers en dat het zelfs groter kan worden.

In Nederland wordt nog steeds gewacht op de invoering van burgerberaden, ondanks positieve ervaringen in andere landen. Journalist en schrijver Eva Rovers pleit al jaren voor de oprichting van deze burgerberaden als een manier om grote maatschappelijke problemen aan te pakken. Hoewel er brede steun is binnen de politiek, heeft de langdurige formatieperiode ervoor gezorgd dat er nog geen concrete stappen zijn genomen. Rovers gelooft dat politici meer vertrouwen moeten hebben in burgers en hen moeten betrekken bij besluitvorming. Ze benadrukt dat burgerberaden de mogelijkheid bieden om het vertrouwen in de democratie te versterken en om een breed gedragen beleid te ontwikkelen. Andere landen, zoals Ierland en Frankrijk, hebben al succesvolle burgerberaden georganiseerd en hebben concrete aanbevelingen omgezet in beleid. Rovers hoopt dat Nederland spoedig hun voorbeeld zal volgen.

Tijdens een langdurig overleg heeft premier Mark Rutte toegegeven dat de politiek op dit moment niet voldoende tegemoetkomt aan de behoeften van alle Nederlanders. Het kabinet heeft besloten om te proberen verbeteringen aan te brengen op belangrijke dossiers, zoals de stikstofcrisis en de toeslagenaffaire. Concrete maatregelen zijn echter nog niet bekendgemaakt. Het overleg, dat plaatsvond naar aanleiding van de recente Provinciale Statenverkiezingen, heeft niet geleid tot een doorbraak. Het kabinet erkent het signaal dat de kiezers hebben afgegeven, maar er is nog geen duidelijkheid over specifieke acties. Het meningsverschil binnen de coalitie over onderwerpen zoals stikstof blijft een uitdaging. Het doel van het overleg was ook om zich voor te bereiden op een Kamerdebat over de verkiezingsuitslag, waarbij de oppositie wil weten welke richting het kabinet op wil gaan met het beleid.

In dit artikel wordt besproken dat het eerste pensioenfonds over een kleine drie jaar zal overgaan naar het nieuwe pensioenstelsel. De transitie naar het nieuwe stelsel moet soepel verlopen voor alle betrokken partijen, waaronder pensioenfondsen, werkgevers, werknemers en de overheid. Het jaar 2022 staat voor APG in het teken van de uitvoering en het op orde krijgen van het primaire proces. APG wil de overgang naar het nieuwe stelsel in één keer goed laten verlopen, aangezien dit een belangrijke test is voor het nieuwe pensioenstelsel. APG heeft verschillende maatregelen en initiatieven genomen om het vertrouwen te vergroten en het pensioenstelsel te verbeteren.

Inwoners van Nederland waarderen de democratie met een gemiddeld cijfer van 8,9 op een schaal van een tot tien. Deze waardering is stabiel over de tijd en er is geen verschil tussen generaties. Nederlanders zijn over het algemeen tevreden met hoe de democratie functioneert, en deze tevredenheid is sinds de jaren negentig zelfs licht gestegen. In 2019 was 74% van de Nederlanders tevreden tot zeer tevreden over het functioneren van de democratie in hun land. Hoewel de meerderheid van de Nederlanders tevreden is met de democratie, betekent dit niet dat ze even positief zijn over de instituties en mensen die daarmee samenhangen. Over het algemeen is er meer vertrouwen in instituties met een minder politiek karakter, zoals de politie en de rechtspraak, dan in politieke organen en politici. Recent onderzoek heeft dan ook aangetoond dat burgers die weinig vertrouwen hebben in de democratische rechtsstaat dit voornamelijk baseren op hun ervaringen met de overheid.

In dit onderzoek wordt het vertrouwen in de democratische rechtsstaat in Nederland besproken. Het doel is om hun kenmerken en verhalen te begrijpen en mogelijke manieren te vinden om het vertrouwen te herstellen. Vijftig diepte-interviews zijn gehouden met wantrouwende burgers en experts. De vijf belangrijkste thema's die naar voren kwamen zijn: onzichtbaarheid van de overheid, onzichtbaarheid van de burger, ongelijke behandeling, het niet horen van de burger, en incompetentie. Het onderzoek toont aan dat gebrek aan vertrouwen niet alleen voortkomt uit gebrek aan kennis, maar ook uit processen zoals sociale media en de versterking van wantrouwen binnen groepen. Herstel van vertrouwen vraagt om nabijheid en inspraak van de overheid, maar er moet ook rekening worden gehouden met risico's zoals politieke ongelijkheid.

Deze scriptie onderzoekt hoe de perceptie van mensen over de economische prestaties van instituties van invloed is op hun bereidheid om politiek actief te zijn. Het vertrouwen in deze instituties speelt hierbij een belangrijke rol. Met behulp van gegevens uit de European Social Survey wordt onderzocht onder welke economische omstandigheden mensen wel of niet willen deelnemen aan de politiek en op welke manier ze dat doen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen politieke betrokkenheid die gerelateerd is aan het verkiezingsproces en andere vormen van politieke betrokkenheid. Bovendien worden de effecten van deze relatie vergeleken tussen verschillende typen welzijnsstaten in West-Europa. Deze scriptie richt zich specifiek op (1) het vertrouwen in instituties, (2) politieke betrokkenheid binnen en buiten de bestaande structuren, en (3) hoe deze effecten verschillen tussen de diverse welzijnsstaten in West-Europa.

De polarisatie in Nederland neemt toe, vooral rond de thema’s gender, klimaat en corona. Daarnaast worden politici ook steeds polariserender en vermijden zij samenwerking. Hoewel een zekere mate van polarisatie normaal is in een democratie, kan te veel polarisatie de samenwerking en de democratie in gevaar brengen. Om dit te voorkomen, is het belangrijk dat politieke leiders een gemeenschappelijke identiteit benadrukken en dat kiezers onder de juiste voorwaarden met elkaar in gesprek gaan, zoals het leren kennen van elkaar voordat zij het over politiek hebben.

Als mensen in hun eigen bubbel blijven, wordt het moeilijk om dingen vanuit een ander perspectief te bekijken. MyCountryTalks helpt hier bijvoorbeeld bij door mensen met verschillende meningen aan elkaar te koppelen en uit hun bubbel te halen.

"Dit artikel bespreekt hoe stakingen volgens de Nederlandse vakbonden tot positieve resultaten voor werknemers kunnen leiden. De vakbonden stellen dat stakingen een legitiem instrument zijn voor werknemers om te onderhandelen over betere lonen en arbeidsomstandigheden. Het artikel merkt op dat er de laatste jaren een toename is van stakingsactiviteiten, waarbij het aantal stakingen in Nederland tussen 2016 en 2019 meer dan verdubbeld is.

Verder benoemt het artikel verschillende recente voorbeelden van stakingen in Nederland, waaronder stakingen van werknemers in de gezondheidszorg, werknemers in het openbaar vervoer en leraren. In alle gevallen hebben de stakingen ertoe geleid dat een deel van de eisen van de werknemers werd ingewilligd, zoals hogere lonen of minder werkdruk.

Verder wordt in het artikel ook opgemerkt dat stakingen een breder effect op de samenleving kunnen hebben dan alleen de specifieke kwesties waarover wordt onderhandeld. Zo kunnen stakingen van werknemers in het openbaar vervoer het reizen voor veel mensen verstoren, wat leidt tot bredere discussies over het belang van openbaar vervoer en de waarde van de werknemers die deze diensten leveren.

In het algemeen betoogt het artikel dat stakingen voor werknemers een effectieve manier kunnen zijn om hun collectieve onderhandelingsmacht uit te oefenen en betere arbeidsvoorwaarden te bereiken, maar dat daarbij ook zorgvuldig moet worden gekeken naar de mogelijke gevolgen voor de samenleving als geheel."

"Een Nederlandse parlementaire commissie heeft een rapport gepubliceerd waarin wordt opgeroepen tot meer controle op IT-projecten van de overheid. Volgens het rapport wordt slechts 7% van de IT-projecten van de overheid succesvol afgerond en is er behoefte aan meer transparantie en verantwoording in het proces. De commissie beveelt een meer flexibele aanpak van IT-ontwikkeling aan, evenals nauwere samenwerking tussen overheidsinstanties, belanghebbenden en de particuliere sector.

Volgens het rapport zijn het hoge percentage mislukte IT-projecten van de overheid en de vertragingen en kostenoverschrijdingen het gevolg van een gebrek aan communicatie en samenwerking. De commissie beveelt aan dat de overheid meer belanghebbenden bij IT-projecten betrekt, waaronder eindgebruikers, om ervoor te zorgen dat aan hun behoeften wordt voldaan."

"De Nederlandse regering heeft de roep om meer compensatie voor studenten die financieel gedupeerd zijn door de afschaffing van de studiefinanciering in 2015 afgewezen. De zogenaamde pechstudenten konden geen gebruik maken van de compensatie die de overheid aanbood voor studenten die tussen 2015 en 2017 afstudeerden, omdat ze toen nog studeerden. De regering stelt dat de compensatieregeling bedoeld was om de gevolgen van de overgang naar het leenstelsel te verzachten, en dat verlenging ervan te duur zou zijn.

Veel studenten en oppositiepartijen staan kritisch tegenover het besluit en vinden het oneerlijk om ""pechstudenten"" zonder enige compensatie achter te laten. Zij merken ook op dat de regering aanzienlijke winst heeft gemaakt met het leenstelsel, dat werd ingevoerd als kostenbesparende maatregel.

De regering heeft aangegeven dat zij andere maatregelen zal overwegen om studenten die het financieel moeilijk hebben te ondersteunen, zoals het verschaffen van meer betaalbare huisvesting en het verhogen van de drempel voor studieleningen. Critici betogen echter dat deze maatregelen niet tegemoetkomen aan de specifieke behoeften van ""pechstudenten"" die al financiële problemen hebben gehad.

Het besluit om pechstudenten niet meer compensatie te bieden zal waarschijnlijk controversieel zijn en kan leiden tot verdere protesten en politieke druk op de regering om studenten extra steun te verlenen."

"Het artikel, getiteld ""The Impact of the COVID-19 Pandemic on Mental Health of Children and Adolescents"", geeft een overzicht van de gevolgen van de COVID-19 pandemie voor de geestelijke gezondheid van kinderen en adolescenten. De auteurs bespreken eerst de mogelijke risicofactoren die kunnen leiden tot geestelijke gezondheidsproblemen tijdens pandemieën, waaronder sociaal isolement, economische stress en blootstelling aan ziekte en dood. Vervolgens beschrijven zij hoe deze risicofactoren kinderen en adolescenten hebben beïnvloed tijdens de COVID-19 pandemie.

Verder wordt het effect van de pandemie op de geestelijke gezondheid van kinderen besproken in termen van angst, depressie en posttraumatische stressstoornis (PTSS). De auteurs merken op dat kinderen angst en depressie kunnen ervaren als gevolg van de verstoring van hun normale routines en de onzekerheid rond de pandemie. Zij merken ook op dat kinderen een verhoogd risico lopen op de ontwikkeling van PTSS als zij rechtstreeks aan het virus zijn blootgesteld of het verlies van een dierbare hebben meegemaakt.

Het artikel sluit af met een bespreking van de uitdagingen van de geestelijke gezondheidszorg voor kinderen en jongeren tijdens de pandemie. De auteurs merken op dat veel diensten voor geestelijke gezondheidszorg verstoord zijn door de pandemie en dat er behoefte is aan innovatieve benaderingen voor het verlenen van geestelijke gezondheidszorg aan kinderen en jongeren in de huidige context. Samenvattend biedt het artikel een uitgebreid overzicht van de gevolgen van de COVID-19-pandemie voor de geestelijke gezondheid van kinderen en adolescenten en benadrukt de noodzaak van voortdurende aandacht en steun voor deze kwetsbare bevolkingsgroep."

Het artikel onderzoekt het concept van hedendaagse ongelijkheid in Nederland, waarbij wordt nagegaan hoe ongelijkheid in de loop der tijd is veranderd en hoe deze momenteel wordt ervaren in verschillende dimensies, zoals inkomen, onderwijs en gezondheid. Er wordt vast gesteld dat sommige vormen van ongelijkheid de afgelopen jaren zijn afgenomen, maar dat andere zijn blijven bestaan of zelfs zijn toegenomen. De auteurs stellen dat de aanpak van de hedendaagse ongelijkheid een genuanceerd begrip vereist van de oorzaken en gevolgen ervan en een inzet voor op feiten gebaseerde beleidsmaatregelen die ongelijkheid effectief kunnen verminderen en sociale rechtvaardigheid kunnen bevorderen.

Tool in het magazine van Women Inc./Inclusief werkgeverschap. Het is gemaakt met meerdere gedetailleerde tips voor werknemers om inkomensongelijkheid op basis van gender tegen te gaan. De stappen zijn erg uitgebreid en super nuttig, dit kan ook als een soort leidraad worden gebruikt voor onze gouden regels. APG komt ook voor als voorbeeld van bedrijven die werken aan de interne loonkloof.

De 6 stappen:

1) Meten is weten.

2) Bias aanpakken.

3)Transparantie.

4) Inschaling en Beloning.

5) Combinatie werk en zorg.

6) Stimuleer de doorstroom van talent.

De gelijke beloonwijzer is een handige handleiding voor werkgevers tegen beloningsongelijkheid, ook door WOMEN Inc. Opgedeeld in Fases met ieder hun eigen grote thema's. Fase 1: Motivatie, draagvlak en praktische zaken. Fase 2: Dataverzameling, analyse, resultaten. Fase 3: Actieplan opstellen, communicatiestrategie, oorzaken aanpakken.

Rapport van 77 pagina's over de 7 principles om de gender pay gap tegen te gaan, gericht op de wereldbevolking, en niet specifiek op Nederland. Inclusief veel voorbeelden van bedrijven die hierin goed scoren.

9 strategieën om de gender pay gap te dichten, volgens Money under 30. Artikel op het internet.

Moederschaps 'penalty' en bijpassende bias artikel.

"Mothers looking for employment are less likely to be hired, are offered lower salaries and are perceived as being less committed to a job than fathers or women without children, according to a recent study of gender inequality in the workplace. What’s more, the pay gap between mothers and childless women is actually bigger than the pay gap between women and men."

Pay transparancy tools om de gender inkomenskloof te dichten, binnen OECD landen. Voorbeelden van maatregelen, en grafieken met informatie.

Binnen leidinggevende functies wordt er langzaamaan vooruitgang geboekt op het gebied van gendergelijkheid. Leidinggevenden moeten bij het sollicitatieproces een langere shortlist maken, omdat dit de kans verkleint dat gekwalificeerde vrouwelijke kandidaten worden afgewezen vanwege genderbias.

Per 1 juli 2020 is de regeling rondom geboorteverlof uitgebreid. Medewerkers in loondienst kunnen vanaf die datum tot 5 weken aanvullend geboorteverlof opnemen na een bevalling van hun partner.

Equileap publiceert rapporten met inzichten over gender equality in de corporate sector, om zo investeerders weloverwogen keuzes te kunnen laten maken. In dit rapport worden 4.000 publieke bedrijven gerankt op basis van criteria waaronder genderbalans op de werkvloer, senior management en board of directors, en de inkomenskloof en beleid over partnerverlof en seksueel overschrijdend gedrag.

In een interview stellen onderzoekers van het kennisplatform KIS (Kennisplatform Inclusief Samenleven) dat er meer behoefte is naar ontmoetingsplekken in bovengemiddeld diverse wijken. In vijf Nederlandse steden werd onderzoek gedaan naar publieke familiariteit. Volgens KIS is publieke familiariteit een lichte vorm van sociale cohesie, voornamelijk gericht op onderling vertrouwen. Uit eerder onderzoek van Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid uit 2018 en 2020 bleek, dat er een verband bestaat tussen culturele en sociale diversiteit en de mate waarin de inwoners zich ‘thuis’ voelen in hun wijk. KIS adviseert de overheid om meer te investeren in fysiek beleid waarbij multifunctionele concepten gerealiseerd kunnen worden, denk aan buurthuizen, bibliotheken en culturele ontmoetingsplekken.

ongeren krijgen nog steeds te vaak mee dat gelijke behandeling een regel met uitzondering is, schrijven Kai Pattipilohy en Hannah Boerstra van Diversion, bureau voor maatschappelijke innovatie. In het opinieartikel in de Volkskrant beschrijven zij naar aanleiding van de one-love discussie in de voetbalwereld dat jongeren ook op school met regelmaat de boodschap krijgen dat men op basis van identiteit en particuliere opvattingen bepaalde kennis niet voor waar hoeft aan te nemen. Zoals het niet bespreken van het slavernijverleden bijvoorbeeld, of leerlingen laten kiezen om niet deel te nemen aan lessen over seksuele diversiteit. De auteurs stellen dat instanties zoals sportverenigingen en scholen duidelijke normen en sancties moeten vormen om het probleem van ongelijkheid aan te pakken.

In de kamerbrief over de versnellingsaanpak van de energietransitie van minister Rob Jetten wordt het belang van burgerparticipatie genoemd in het versnellen van de energietransitie. Volgens Jetten is transparantie en participatie van ongekend belang. Burgerparticipatie geeft volgens hem ruimte voor maatwerk. Daarnaast benoemt Jetten dat er ruimte moet zijn voor maatschappelijke initiatieven, representativiteit en inclusiviteit omdat de energietransitie de gehele samenleving beïnvloedt. Dat betekent dat de gehele samenleving hier ook in betrokken zou moeten zijn. Participatie van de samenleving kan ook een rol kunnen spelen in het versnellen van het transitieproces zelf. Tot slot stelt Jetten dat de samenleving mee profiteert met de transitie waar mogelijk.

Steeds meer jongeren gaan zonder diploma van school. In het studiejaar 2021-2022 stopten ruim 30.000 jongeren - bijna allemaal mbo'ers - zonder een zogenoemde startkwalificatie te halen, schrijft onderwijsminister Dijkgraaf aan de Tweede Kamer. Dat zijn er ruim 5000 meer dan het jaar ervoor en het is het hoogste aantal in tien jaar. Een startkwalificatie is een diploma van minimaal de havo, het vwo of mbo niveau 2.

Volgens een artikel van het Parool is de opkomst voor verkiezingen in de Bijlmer steevast 10 tot 20 procent lager vergeleken met de gemeentelijke opkomst. Volgens Floris Vermeulen (Universiteit van Amsterdam) hebben deze inwoners niet het gevoel dat de democratie hun stem vertegenwoordigt. Hans Vollaard (Universiteit Utrecht) voegt hier aan toe dat deze lage opkomst een gevaar vormt, de standpunten van de inwoners van deze wijken komen niet meer in beeld. Uit gesprekken met omwonenden blijken hoge levensonderhoud kosten een terugkerend onderwerp. Het is belangrijk om iedereen in de samenleving het gevoel te geven dat democratie er óók voor hen is. Hoe kunnen we de opkomst in deze wijken, en daarmee de invloed van hun standpunten, verhogen?

In dit onderzoek vragen we Nederlanders naar hun mening over de economische en politieke situatie van Nederland en henzelf. Hoe zit het met het vertrouwen in de overheid? In hoeverre merken Nederlanders iets van de inflatie en beïnvloedt dit hun uitgaven? Welke maatschappelijke onderwerpen vinden burgers belangrijk?

De resultaten van het uitgevoerde onderzoek naar het gemeenschapsleven vormen volgens ons vooral een waarschuwing voor alle beleidsmakers: loop niet in de val van de negatieve aandacht en breng je lokale kennis op orde!

De gemeenschap is op onverwachte manieren veerkrachtig. Er zijn juist in de gemeenschap veel stille krachten die denken in oplossingen in plaats van problemen. Wellicht dat politici jarenlang plezier hebben van een probleem. Burgers hebben juist jarenlang plezier van een oplossing. Er zou volgens dit onderzoek meer vertrouwen in het gemeenschapsleven moeten komen. Ook zouden beleidsmakers beter moeten luisteren naar de personen in het gemeenschapsleven

Het artikel meldt dat de gemeente Voorschoten in Nederland een boek over burgerparticipatie heeft ontvangen van twee onderzoekers. Het boek richt zich op manieren om burgerparticipatie bij de besluitvorming te vergroten en hoe burgers bij het beleidsvormingsproces te betrekken. Het bevat case studies wereldwijd en stelt een kader voor voor effectieve burgerparticipatie. De auteurs hopen dat het boek de gemeente zal helpen bij haar inspanningen om de burgerparticipatie te verbeteren en een meer democratische samenleving te creëren.

In deze podcast vertelt Sander Schimmelpenninck, journalist en voormalig hoofdredacteur van Quote, over zijn politieke opvattingen en zijn vertrouwen in de overheid. Schimmelpenninck vindt dat de overheid een actieve rol moet spelen in de samenleving en meer mogelijkheden moet creëren voor burgers om deel te nemen aan het besluitvormingsproces. Hij merkt op dat burgers niet alleen betrokken moeten worden bij nationale verkiezingen, maar ook bij lokale verkiezingen, omdat lokale overheden een grote invloed hebben op het dagelijks leven van mensen.

Schimmelpenninck vindt dat de overheid meer transparantie moet bieden over haar besluitvormingsproces en meer open moet staan voor de inbreng van het publiek. Hij gelooft dat dit zal leiden tot beter beleid dat iedereen in de samenleving ten goede komt, en niet slechts een selecte groep. Ook vindt hij dat de media een cruciale rol moeten spelen door de overheid ter verantwoording te roepen en burgers te voorzien van accurate en onbevooroordeelde informatie.

Gevraagd naar zijn mening over de Nederlandse monarchie, sprak Schimmelpenninck zijn steun uit voor het instituut, dat zorgt voor stabiliteit en continuïteit in het land. Hij vindt echter ook dat de monarchie moet worden gemoderniseerd en meer verantwoording moet afleggen aan het publiek.

Over het geheel genomen is Schimmelpenninck optimistisch over de toekomst van de Nederlandse overheid en gelooft hij dat de overheid met meer transparantie en burgerparticipatie een rechtvaardiger en billijker samenleving kan creëren.

Het artikel bespreekt het belang van het creëren van een gunstige omgeving voor een gezonde ontwikkeling van kinderen door kennisinstellingen, bedrijven, overheid en burgers samen te brengen. Het doel is om alle kinderen vanaf het begin van hun leven gelijke kansen te bieden. De belangrijkste aandachtspunten van het initiatief zijn goede voeding, veilige en gezonde leefomstandigheden, hoogwaardig onderwijs en een ondersteunende sociale omgeving. De samenwerking tussen verschillende sectoren zal leiden tot innovatieve oplossingen, een krachtiger beleid en praktische maatregelen om het welzijn, de gezondheid en de toekomstperspectieven van kinderen te verbeteren.

De website kansrijkestartnl.nl is een initiatief in Nederland dat als doel heeft om een gunstige start voor alle kinderen te bevorderen door kennisinstellingen, overheid en burgers samen te brengen om te werken aan de verbetering van de prenatale periode en de periode voor jonge kinderen op het gebied van voeding, veiligheid, onderwijs en sociale omgeving. Dit doet deze organisatie door een netwerk te creëren van gemeenten, professionele netwerken en samenwerkingspartners om kennis en praktijken te delen teneinde de ontwikkeling en het welzijn van kinderen te verbeteren, met name van de kinderen die het meeste risico lopen, en alle kinderen vanaf het begin van hun leven gelijke kansen te bieden.

In het artikel wordt gewezen op de historisch lage opkomst bij provinciale verkiezingen in Nederland en wordt gepleit voor een duurzame en aantrekkelijke campagne om burgers aan te moedigen deel te nemen aan de lokale politiek en hun stemrecht uit te oefenen.

Verder wordt er opgemerkt dat ondanks het belang van provinciale besturen voor de vormgeving van lokaal beleid en de aanpak van regionale kwesties, veel burgers zich niet bewust zijn van hun rol en niet gemotiveerd zijn om deel te nemen aan provinciale verkiezingen.

Om dit probleem aan te pakken, stelt het artikel voor dat er behoefte is aan betere opleidings- en voorlichtingsinspanningen om de burgers te informeren over het belang van de provinciale politiek en om mogelijkheden te creëren voor dialoog en betrokkenheid met lokale kandidaten en ambtenaren.

In het artikel wordt gewezen op de historisch lage opkomst bij provinciale verkiezingen in Nederland en wordt gepleit voor een duurzame en aantrekkelijke campagne om burgers aan te moedigen deel te nemen aan de lokale politiek en hun stemrecht uit te oefenen.

Deze website bespreekt het belang van het betrekken van burgers bij het klimaatbeleid en schetst de manieren waarop de Nederlandse overheid burgers bij de klimaattransitie wil betrekken, zoals door het verstrekken van informatie, het stimuleren van deelname aan klimaatinitiatieven en het creëren van mogelijkheden voor dialoog en feedback.

Verder merkt de pagina op dat het betrekken van burgers bij het klimaatbeleid kan bijdragen aan een effectiever, eerlijker en breder gedragen beleid, en aan de bewustwording en het begrip van de klimaatcrisis.

In het algemeen wordt de inzet van de regering om samen met burgers en belanghebbenden de ambitieuze doelen van het Nederlandse Klimaatakkoord te bereiken benadrukt.

Dit artikel betoogt dat traditionele politieke systemen er niet in zijn geslaagd om grote maatschappelijke problemen, zoals klimaatverandering en ongelijkheid, aan te pakken en dat burgervergaderingen, of ""burgerraden"", een veelbelovend alternatief zouden kunnen zijn om deze problemen aan te pakken. Het artikel noemt voorbeelden van succesvolle burgervergaderingen, zoals de Ierse burgervergadering, die een sleutelrol heeft gespeeld bij de legalisering van het homohuwelijk in dat land. Burgervergaderingen kunnen uiteenlopende burgers samenbrengen om te discussiëren en te beraadslagen over belangrijke kwesties, waardoor meer inclusieve en goed geïnformeerde besluitvormingsprocessen ontstaan.

Het artikel erkent dat de uitvoering van burgervergaderingen een uitdaging kan zijn, zoals het zorgen voor vertegenwoordiging en deelname van gemarginaliseerde gemeenschappen en het omgaan met meningsverschillen tussen deelnemers. De auteur betoogt echter dat de voordelen van burgervergaderingen, zoals het geven van meer inspraak aan burgers in de besluitvorming en het overbruggen van de kloof tussen burgers en politieke elites, zwaarder wegen dan de uitdagingen. Het artikel concludeert dat burgervergaderingen een effectief instrument kunnen zijn om complexe maatschappelijke problemen aan te pakken en dat politieke leiders de invoering ervan serieus zouden moeten overwegen.

Dit artikel pleit voor het gebruik van burgerraden of assemblees, die in Ierland en België succesvol zijn gebleken, als een veelbelovend alternatief voor traditionele politieke systemen bij het aanpakken van complexe problemen zoals klimaatverandering en ongelijkheid. Dit wordt gedaan door diverse groepen burgers samen te brengen om te beraadslagen over belangrijke maatschappelijke vraagstukken. Verder erkent dit artikel ook de uitdagingen bij de uitvoering van deze raden, zoals het zorgen voor vertegenwoordiging van gemarginaliseerde gemeenschappen en het beheren van meningsverschillen tussen de deelnemers.

In dit artikel wordt de kloof tussen burgers en het politieke systeem onderzocht en wordt betoogd dat verschillen in perceptie en ervaring tussen beide groepen hebben geleid tot een vertrouwensbreuk. Het artikel merkt op dat enquêtes weliswaar een afname van het politieke vertrouwen laten zien, maar dat het belangrijk is de onderliggende redenen voor dit fenomeen te begrijpen.

Het artikel suggereert dat factoren als ongelijkheid, sociale uitsluiting en gevoelens van machteloosheid kunnen bijdragen aan een gebrek aan vertrouwen in het politieke systeem. Bovendien stelt de auteur dat de ervaringen en perspectieven van burgers die gemarginaliseerd zijn of uitgesloten van politieke besluitvormingsprocessen vaak over het hoofd worden gezien in discussies over politiek vertrouwen.

Het artikel concludeert dat het opbouwen van vertrouwen tussen burgers en het politieke systeem vereist dat de onderliggende factoren die bijdragen aan wantrouwen worden aangepakt en dat meer inclusieve en participatieve besluitvormingsprocessen worden gecreëerd die een diversiteit aan stemmen en perspectieven omvatten.

Dit artikel beschrijft de belangrijkste bevindingen van het evaluatieonderzoek naar de beleidsdoorlichting van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken over de periode 2015-2018. Verder concludeert de studie dat de beleidsdoorlichting een waardevol instrument is voor het verbeteren van het beleid en het verantwoorden van de beleidsresultaten aan het parlement en het publiek. Het onderzoek wijst echter ook op enkele uitdagingen en verbeterpunten, zoals de noodzaak om de kwaliteit en relevantie van de beleidsevaluaties te verbeteren, de afstemming van de doorlichting met andere evaluatie- en verantwoordingsmechanismen te versterken en meer aandacht te besteden aan de communicatie van de resultaten naar verschillende belanghebbenden.

Over het algemeen concludeert de evaluatie dat de beleidsdoorlichting een belangrijke bijdrage levert aan de transparantie, verantwoording en verbetering van het Nederlandse ontwikkelingsbeleid en dat verdere inspanningen nodig zijn om de effectiviteit en efficiëntie van het instrument te vergroten. De studie bevat verschillende aanbevelingen om de beleidsdoorlichting te verbeteren, zoals het ontwikkelen van betere evaluatiekaders en -methoden, het stimuleren van meer onafhankelijke evaluaties en het versterken van de samenwerking en afstemming tussen verschillende beleidsafdelingen en evaluatie-instanties.

Dit artikel bespreekt de betekenis van inclusief leiderschap en de overgang van polarisatie naar inclusiviteit voor leiders. Volgens de auteur moeten teamleiders, om een werkelijk inclusieve omgeving te bevorderen, de diversiteit van hun teamleden omarmen en een veilige ruimte creëren waar ieders stem kan worden gehoord. Dit vereist dat leiders de "of/of"-mentaliteit loslaten ten gunste van een "en/en"-mentaliteit die hen in staat stelt verschillende standpunten te respecteren en te erkennen. Bovendien moeten leiders openstaan voor suggesties van hun teamleden en bereid zijn te leren en zich te ontwikkelen. De auteur doet verschillende uitvoerbare aanbevelingen voor wat leiders kunnen doen om inclusiviteit te bevorderen, waaronder het ontwikkelen van een gemeenschappelijke visie en waarden, teamleden in staat stellen verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid op zich te nemen, en samenwerking en communicatie aanmoedigen. Leiders kunnen een meer betrokken en effectieve werkplek stimuleren en het succes van hun organisatie op lange termijn bevorderen door inclusiviteit te omarmen.

De Nederlandse overheid heeft €175 miljoen beschikbaar gesteld aan gemeenten om maatschappelijke participatie te bevorderen en sociale uitsluiting te voorkomen. Het geld zal worden gebruikt om kwetsbare groepen, zoals mensen met een beperking en ouderen, te helpen deel te nemen aan de samenleving en activiteiten, met een focus op het verminderen van eenzaamheid en isolement.

Het Europees Parlement wil de afhankelijkheid van de Europese Unie (EU) van andere landen verminderen door de ontwikkeling van innovatieve technologieën te stimuleren, waaronder waterstof en groene stroom, en de productie van hernieuwbare energie te vergroten om de klimaatdoelstellingen te halen.

D66 heeft haar steun ingetrokken voor de stikstofwet waardoor de invoering van de wet is uitgesteld en het kabinet niet is gevallen. De stikstofwet zou de stikstofproblematiek moeten oplossen en de bouw weer op gang brengen. Volgens D66-leider Sigrid Kaag zou de wet echter te weinig rekening houden met de natuur. D66 wil een fonds van 10 miljard euro om de natuur te herstellen en de stikstofuitstoot te verminderen. Het kabinet heeft nu aangegeven te gaan kijken naar de bezwaren van D66. De regeringspartijen hopen dat er alsnog een akkoord kan worden bereikt over de stikstofwet.

De stikstofproblematiek is al jarenlang een heikel punt in Nederland en heeft geleid tot een bouwstop van duizenden projecten. De stikstofuitstoot zorgt voor een overmatige groei van planten die niet goed zijn voor de biodiversiteit. De stikstofproblematiek is ontstaan doordat Nederland meer stikstof uitstoot dan is toegestaan volgens Europese regels. Het Europese Hof van Justitie oordeelde dat het Nederlandse stikstofbeleid in strijd is met Europese natuurwetgeving en de Raad van State oordeelde dat de Nederlandse overheid onvoldoende deed om de stikstofuitstoot terug te dringen. De stikstofwet moest hier verandering in brengen.

Dit artikel beschrijft hoe Nederland erin is geslaagd om Big Tech-bedrijven te beteugelen. Het land staat bekend om zijn focus op consumentenbescherming en het voorkomen van machtsmisbruik, wat heeft geleid tot belangrijke zaken tegen Google en Apple. Nederland loopt ook voorop bij de ontwikkeling van nieuwe wetgeving om Big Tech te reguleren, zoals een wet tegen online discriminatie en een wet voor transparantere politieke advertenties. Nederland heeft zich ook aangesloten bij andere Europese landen om gezamenlijk actie te ondernemen tegen Big Tech-bedrijven, zoals de digitale belasting op grote technologiebedrijven. Het artikel erkent echter dat er nog veel werk te doen is om de naleving van de wet en de bescherming van consumentenrechten te waarborgen.

Dit artikel gaat over de gevaren van kunstmatige intelligentie (AI) volgens experts en ondernemers. Ze wijzen erop dat AI een enorme impact heeft op ons dagelijks leven en dat er nog steeds risico's en uitdagingen zijn die moeten worden aangepakt. Een van de grootste zorgen is dat AI de menselijke autonomie kan bedreigen en de menselijke waardigheid kan schaden. Bijvoorbeeld als geautomatiseerde systemen beslissingen nemen die niet transparant of eerlijk zijn.

Een ander punt van zorg is dat AI-beslissingen gebaseerd kunnen zijn op vooringenomen data, waardoor AI-systemen onbedoeld discrimineren en ongelijkheid versterken. Ook bestaat de kans dat AI wordt gebruikt om cyberaanvallen uit te voeren of om nepnieuws en desinformatie te verspreiden.

De experts en ondernemers pleiten voor meer transparantie, verantwoordelijkheid en regulering van AI-ontwikkelingen. Ze stellen voor dat AI-systemen regelmatig worden geëvalueerd om ervoor te zorgen dat ze aan de vereiste normen voldoen en dat er een duidelijk kader komt om de verantwoordelijkheden en aansprakelijkheden vast te stellen wanneer AI-systemen schade veroorzaken. Het artikel besluit met de waarschuwing dat de ontwikkeling van AI op een verantwoorde en duurzame manier moet gebeuren, om ervoor te zorgen dat we de kansen van AI benutten zonder de risico's.

Lans Bovenberg, een gepensioneerde professor uit Tilburg en voorstander van hervorming van het Nederlandse pensioensysteem, beweerde dat het huidige systeem oudere generaties in staat stelt om jongere generaties te bestelen. Echter zijn zijn beweringen onjuist. Het pensioensysteem werkt door bijdragen van werkenden en gepensioneerden te bundelen, waarbij pensioenen collectief gefinancierd worden. Bovenbergs idee van intergenerationele diefstal is dus een misrepresentatie.

Bovenberg steunde ook de oproep van Klaas Knot om pensioenverlagingen door te voeren op basis van lage dekkingsgraden van pensioenfondsen. Hoewel lage rentetarieven de dekkingsgraden negatief hebben beïnvloed, mogen korte termijn schommelingen niet de langetermijntrends overschaduwen. De invoering van een nieuw Pensioenakkoord heeft als doel duurzaamheidsproblemen aan te pakken en het systeem te hervormen.

De uitdagingen en hervormingen van het pensioensysteem zijn complex, en het idee van oneerlijke voordelen voor oudere generaties ten koste van jongere generaties is een vereenvoudiging. De voortdurende veranderingen streven ernaar de duurzaamheid van het systeem voor toekomstige generaties te waarborgen.

De website https://www.natuurmonumenten.nl/ontstaansgeschiedenis vertelt over de opkomst van Natuurmonumenten, een Nederlandse non-profitorganisatie die zich inzet voor natuurbescherming en landschapsbehoud. Het beschrijft de geschiedenis vanaf de oprichting in 1905, het verwerven van natuurgebieden en hun inspanningen voor duurzaam beheer.

Dit artikel gaat over het rapport "Grenzen aan de Groei" dat in 1972 werd gepubliceerd door de Club van Rome. Het rapport waarschuwde voor de gevolgen van ongecontroleerde economische groei op het milieu en de samenleving. Het benadrukte dat de aarde beperkte hulpbronnen heeft en dat voortdurende groei op lange termijn niet haalbaar is. Het rapport presenteerde verschillende scenario's en modellen die de gevolgen van bevolkingsgroei, industrialisatie, landbouw en vervuiling onderzochten. Het riep op tot een duurzaam beheer van hulpbronnen, een evenwicht tussen economische groei en ecologische draagkracht, en internationale samenwerking. Het rapport veroorzaakte wereldwijd discussie over duurzaamheid en legde de basis voor het milieubesef en de beweging voor duurzame ontwikkeling. Hoewel het rapport ook kritiek kreeg, wordt het nog steeds beschouwd als een belangrijk document dat aandacht vroeg voor de grenzen van de groei en de noodzaak om op een verantwoorde manier met onze planeet om te gaan.

SWOV (Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid) beschrijft het Tweede Nationaal Milieubeleidsplan (NMP 2.0). Het plan is gericht op het verminderen van milieuproblemen, waaronder luchtverontreiniging, geluidshinder en klimaatverandering, veroorzaakt door verkeer en vervoer in Nederland. NMP 2.0 omvat verschillende maatregelen en doelstellingen om duurzame mobiliteit te bevorderen en negatieve milieueffecten te verminderen. Het plan richt zich onder andere op het stimuleren van milieuvriendelijke vervoerswijzen, zoals fietsen en openbaar vervoer, het bevorderen van energiezuinige voertuigen en het verminderen van geluidsoverlast. Daarnaast wordt er aandacht besteed aan ruimtelijke ordening, infrastructuur en gedragsverandering. Het artikel geeft een overzicht van de belangrijkste elementen van het NMP 2.0 en benadrukt het belang van een integrale aanpak en samenwerking tussen verschillende stakeholders om de gestelde milieudoelen te bereiken.

Dit artikel legt beknopt het Kyoto-protocol uit, wat een internationale overeenkomst is gericht op het bestrijden van klimaatverandering. Het vereist van landen dat ze hun uitstoot van broeikasgassen verminderen volgens specifieke doelstellingen. Het protocol legt mechanismen vast voor emissiehandel en schone ontwikkelingsprojecten om landen te helpen hun doelen te bereiken. Over het algemeen is het Kyoto-protocol bedoeld om wereldwijde samenwerking te bevorderen bij het verminderen van broeikasgasemissies en het aanpakken van klimaatverandering.

Dit artikel van het CBS gaat over Nederland en de Kyoto-doelstellingen. In het kader van het Kyoto-protocol moest Nederland zijn broeikasgasemissies tussen 2008 en 2012 met gemiddeld 6 procent verminderen ten opzichte van het niveau van 1990. Het artikel geeft inzicht in de voortgang van Nederland in het behalen van deze doelstellingen. Uit de gegevens blijkt dat Nederland er niet in slaagde de beoogde emissiereductie te realiseren. In plaats daarvan was er sprake van een lichte toename van de emissies gedurende de periode 2008-2010, gevolgd door een afname in 2011 en 2012. De overschrijding van de Kyoto-doelstellingen wordt voornamelijk toegeschreven aan de groei van de economie, de toename van de bevolking en het gebruik van fossiele brandstoffen. Het artikel benadrukt tevens de uitdagingen waarmee Nederland wordt geconfronteerd bij het realiseren van verdere emissiereducties en het behalen van de doelstellingen op het gebied van klimaatverandering.

Het WWF werd opgericht in 1961 als reactie op groeiende bezorgdheid over de toenemende bedreigingen voor de natuurlijke wereld. Het doel was om wereldwijd natuurbehoud te bevorderen en de afname van biodiversiteit tegen te gaan. Het artikel legt uit hoe het WWF in de loop der jaren is gegroeid en zich heeft ontwikkeld tot een invloedrijke wereldwijde natuurbeschermingsorganisatie. Het benadrukt de belangrijkste mijlpalen, zoals de oprichting van beschermde gebieden, het behoud van bedreigde diersoorten en ecosystemen, en de inspanningen op het gebied van duurzaam bosbeheer en klimaatverandering. Het WWF werkt samen met overheden, lokale gemeenschappen, bedrijven en andere partners om positieve veranderingen te bewerkstelligen en een duurzame toekomst voor de planeet te bevorderen.

Een verslag van het Platform Biodiversiteit, Ecosystemen en Economie concludeert dat de afname van biodiversiteit in Nederland in een alarmerend tempo versnelt. Het rapport toont aan dat de huidige inspanningen ontoereikend zijn om de doelen te bereiken en dat er meer actie nodig is om de biodiversiteit te beschermen. Factoren zoals verlies van leefgebied, landbouwpraktijken, klimaatverandering en vervuiling worden genoemd als belangrijke oorzaken van biodiversiteitsverlies. Het artikel benadrukt dat het noodzakelijk is om het beleid en de praktijken te herzien en om meer aandacht te besteden aan het behoud van natuurlijke ecosystemen en het herstellen van biodiversiteit. Het roept op tot samenwerking tussen overheden, bedrijven, maatschappelijke organisaties en burgers om gezamenlijk actie te ondernemen voor een betere bescherming van de biodiversiteit.

Hoewel Nederland bekend staat om zijn waterbeheer, presteert het land ondermaats op het gebied van waterkwaliteit in vergelijking met andere Europese landen. Er zijn verschillende factoren die bijdragen aan de slechte waterkwaliteit, zoals de intensieve landbouw, stedelijke ontwikkeling en verontreiniging door industrie en huishoudens. De gevolgen van vervuiling zijn onder andere de afname van biodiversiteit, problemen met drinkwaterkwaliteit en ecologische schade. Het artikel benadrukt de noodzaak van een integrale aanpak waarbij landbouwpraktijken worden verduurzaamd, verontreiniging wordt verminderd en de waterinfrastructuur wordt verbeterd. Daarnaast is samenwerking tussen verschillende belanghebbenden, waaronder boeren, beleidsmakers en waterbeheerders, essentieel om de waterkwaliteit te verbeteren en te voldoen aan de gestelde doelen op het gebied van waterbeheer en milieu.

De Nederlandse klimaatactie heeft enige vooruitgang geboekt, maar er zijn uitdagingen. Het land heeft zijn broeikasgasemissies sinds 2005 met 13,4% verminderd, langzamer dan het EU-gemiddelde van 19%. De Nederlandse economie heeft de CO2-intensiteit per eenheid van het BBP met 29% verminderd, terwijl het EU-gemiddelde een reductie van 33% liet zien. De energie-industrie is verantwoordelijk voor het grootste aandeel van de emissies, gevolgd door afvalbeheer. Het aandeel hernieuwbare energie is gestegen tot 8,8%, met een doel van 27% tegen 2030. Het land moet ook emissiereducties realiseren in sectoren die niet onder het EU-emissiehandelssysteem vallen. Hoewel er maatregelen zijn genomen, zijn extra inspanningen nodig om de doelstellingen voor 2030 te halen. Het Nederlandse klimaatbeleid omvat het uitfaseren van kolencentrales, het verminderen van aardgasgebruik, het bevorderen van hernieuwbare energie en het verminderen van emissies in de landbouw- en transportsectoren. Het land werkt aan het behalen van de doelstellingen van het Klimaatakkoord en heeft ambitieuze plannen voor een duurzame energietransitie.

De stikstofcrisis in Nederland draait om de bescherming van 162 Natura 2000-gebieden die volgens Europese afspraken beschermd moeten worden. Stikstof zelf is niet schadelijk, maar de neerslag van ammoniak en stikstofoxiden wel, wat leidt tot verzuring en schade aan de natuur. Het Programma Aanpak Stikstof (PAS) faalde omdat de stikstofuitstoot niet verminderde. De grootste winst in het verminderen van stikstofuitstoot valt te behalen bij veehouderijen, die verantwoordelijk zijn voor 40% van de neerslag op deze gebieden. Andere sectoren moeten ook bijdragen aan oplossingen. Het meten van stikstofconcentraties en modellen blijven echter onzekerheden bevatten.

De Rijksoverheid heeft als doel de stikstofuitstoot te verminderen en de gevolgen voor natuur, water en klimaat aan te pakken. Stikstofuitstoot heeft negatieve effecten op de biodiversiteit en leidt tot verzuring en vermesting van natuurgebieden. De aanpak omvat verschillende maatregelen, zoals het verminderen van stikstofuitstoot bij veehouderijen, verkeer en industrie, en het stimuleren van innovatieve technieken en duurzame landbouwpraktijken. Daarnaast wordt ingezet op herstelmaatregelen voor natuurgebieden die zijn aangetast door stikstof. De Rijksoverheid werkt samen met provincies, gemeenten en andere belanghebbenden om de stikstofcrisis aan te pakken en een evenwicht te vinden tussen economische ontwikkeling en natuurbescherming. De aanpak is gericht op het creëren van een toekomstbestendige en duurzame leefomgeving voor mens, natuur en milieu.

Het Klimaatakkoord is een omvangrijk pakket aan maatregelen om broeikasgasemissies te verminderen en klimaatverandering tegen te gaan. Het hoofddoel is het beperken van de wereldwijde opwarming tot maximaal 1,5 graden Celsius. Het akkoord is tot stand gekomen na uitvoerige onderhandelingen met diverse belanghebbenden en omvat sectoren zoals industrie, mobiliteit, gebouwde omgeving en landbouw. Maatregelen omvatten onder andere stimulering van duurzame energie, energiebesparing, bevordering van elektrisch vervoer en vermindering van broeikasgasemissies in de landbouwsector. Het Klimaatakkoord streeft naar een duurzame en klimaat neutrale samenleving.

De ozonlaag begint zich te herstellen als gevolg van wereldwijde maatregelen die zijn genomen om de uitstoot van schadelijke stoffen te verminderen, zoals geregeld in het Montreal Protocol. Hoewel de situatie verbetert, is waakzaamheid nog steeds geboden, omdat het herstelproces geleidelijk verloopt. De afname van ozonafbrekende stoffen in de atmosfeer heeft geleid tot een langzame toename van de ozonlaag. Het is belangrijk om de inspanningen voort te zetten en te blijven streven naar het minimaliseren van schadelijke stoffen die de ozonlaag aantasten, om zo de bescherming van de ozonlaag en het milieu te waarborgen.

Het artikel beschrijft de financiële risico's waarmee het ABP (Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds) wordt geconfronteerd, zoals de lage rentestand, volatiele markten en toenemende verplichtingen. Deze risico's hebben invloed op de dekkingsgraad van het ABP en kunnen gevolgen hebben voor de pensioenuitkeringen. Het artikel wijst op de uitdagingen waar het ABP voor staat bij het behalen van voldoende rendement om aan de verplichtingen te voldoen en benadrukt de mogelijke impact op deelnemers. Het benoemt ook de zorgen over duurzaam beleggen en de druk om investeringen in fossiele brandstoffen te verminderen. Het artikel geeft een kritische kijk op de financiële situatie van het ABP en benadrukt de complexiteit van pensioenbeheer in een risicovolle wereld.

Het artikel benadrukt het belang van radicale veranderingen in het bedrijfsleven om klimaatdoelen te bereiken, waarbij bedrijven actief betrokken moeten worden in het proces. Het pleit voor samenwerking tussen investeerders, bedrijven en overheden om duurzame ontwikkeling te bevorderen. Het onderstreept het belang van het nemen van risico's en het investeren in innovatieve oplossingen om de transitie naar een duurzame economie te versnellen. Het artikel legt de nadruk op het creëren van een gezamenlijke verantwoordelijkheid en het stimuleren van positieve veranderingen op bedrijfsniveau om de mondiale uitdagingen op het gebied van klimaatverandering aan te pakken.

Dit artikel benadrukt hoe de nabijheid van natuur in stedelijke gebieden de gezondheid van stadsbewoners positief beïnvloedt. Onderzoek toont aan dat toegang tot groene ruimtes en natuurlijke omgevingen kan leiden tot een verbetering van de fysieke en mentale gezondheid, stressvermindering en een verhoogde levenskwaliteit. Groene initiatieven en het bevorderen van biodiversiteit in steden kunnen daarom bijdragen aan het welzijn van de inwoners en moeten worden gestimuleerd.

Dit artikel meldt dat de capaciteit voor elektrolyse van waterstof in Nederland in de komende tien jaar met een factor honderd kan toenemen. Dit is mogelijk door de ontwikkeling van grootschalige elektrolyse-projecten en de beschikbaarheid van duurzame energie. De groei van elektrolyse-capaciteit is belangrijk voor de verdere ontwikkeling van de waterstofeconomie en het bereiken van klimaatdoelstellingen. Het rapport benadrukt dat investeringen in elektrolyse en waterstofinfrastructuur nodig zijn, evenals samenwerking tussen overheden, bedrijven en kennisinstellingen om deze groei te realiseren.

In dit artikel wordt besproken hoe APG Asset Management en Greenpeace Nederland, hoewel ze verschillende perspectieven hebben, beide betrokken zijn bij klimaatverandering en het verlies aan biodiversiteit. Greenpeace richt zich op directe actie en bewustwording, terwijl APG als langetermijnbelegger zoekt naar duurzame oplossingen. Ze erkennen beide de urgentie, maar hanteren verschillende benaderingen. Greenpeace legt de nadruk op eenvoudige boodschappen, terwijl APG zich bezighoudt met complexere vraagstukken en het aangaan van dialogen met bedrijven. Ze erkennen de risico's van hun respectievelijke aanpakken, maar streven naar verandering en positieve impact.

De stikstofcrisis in Nederland wordt veroorzaakt doordat Nederland verplicht is om natuurgebieden te beschermen volgens Europese afspraken. Stikstof zelf is niet schadelijk, maar de neerslag van ammoniak en stikstofoxiden is wel schadelijk voor de natuur. Het vorige systeem om de uitstoot te beperken, genaamd het Programma Aanpak Stikstof (PAS), faalde. De grootste uitstoot komt van veehouderijen, en hoewel andere sectoren ook moeten bijdragen, zal de meeste winst behaald moeten worden in de veehouderijsector. Er is zowel voldoende meting als onzekerheid in de berekeningen van stikstofuitstoot.

De Rijksoverheid neemt maatregelen om stikstofuitstoot te verminderen. Dit omvat maatregelen zoals het verminderen van de uitstoot van verkeer, industrie en landbouw, het stimuleren van duurzame landbouwpraktijken en het herstellen van natuurgebieden. De focus ligt op het naleven van Europese verplichtingen en het behoud van biodiversiteit, terwijl economische ontwikkelingen ook worden gestimuleerd binnen de grenzen van de natuurlijke draagkracht.

Het kabinet heeft plannen om de stikstofdeadline definitief te verplaatsen naar 2030, maar stuit op weerstand bij provincies. De verplaatsing van de deadline houdt verband met de noodzaak om de stikstofuitstoot te verminderen en de natuur te beschermen. Provincies zijn echter bezorgd over de gevolgen van de vertraging en willen meer zekerheid over de maatregelen die genomen worden. Er wordt gewerkt aan overeenstemming tussen het kabinet en de provincies om de stikstofcrisis aan te pakken

Het landbouwoverleg verloopt moeizaam en onthult de gespannen verhoudingen, waarbij boeren mogelijk kunnen achteroverleunen. De onderhandelingen betreffen maatregelen om de stikstofuitstoot in de landbouw te verminderen. De gesprekken tussen de landbouwsector en de overheid hebben nog geen overeenstemming bereikt, en er zijn zorgen dat boeren niet genoeg gestimuleerd worden om actie te ondernemen. De complexiteit van de problematiek en de belangen van verschillende partijen maken het proces extra uitdagend.

De stikstofplannen van de BoerBurgerBeweging (BBB) zijn niet voldoende om Nederland snel uit de stikstofcrisis te halen. Volgens experts en berekeningen blijven de plannen van de BBB achter bij de benodigde emissiereducties. Hoewel de BBB wil inzetten op technologische oplossingen en vrijwillige sanering van boerenbedrijven, stellen critici dat dit onvoldoende is om de doelen te bereiken. Er is behoefte aan bredere maatregelen en samenwerking met andere sectoren om de stikstofuitstoot effectief te verminderen.

De landbouw is verantwoordelijk voor ongeveer 46% van de stikstofemissies in Nederland, voornamelijk door de uitstoot van ammoniak uit mest. Stikstofverbindingen, zoals ammoniak en stikstofoxiden, hebben negatieve gevolgen voor de biodiversiteit en de kwaliteit van de lucht en bodem. De stikstofuitstoot is echter afgenomen sinds de jaren '90, voornamelijk door beleidsmaatregelen en technologische verbeteringen in de landbouwsector. Het verminderen van stikstofuitstoot blijft echter belangrijk om de negatieve impact op het milieu te beperken en de gezondheid van ecosystemen te beschermen.

In deze podcast wordt besproken hoe boeren in Nederland zich niet gewaardeerd voelen. Er wordt aandacht besteed aan de verschillende uitdagingen waarmee boeren worden geconfronteerd, zoals regelgeving, kritiek op de intensieve veehouderij en de stikstofcrisis. Boeren uiten hun zorgen over het gebrek aan erkenning en begrip voor hun vak en de impact van de genoemde problemen op hun bedrijven en levensonderhoud. Er wordt gediscussieerd over mogelijke oplossingen en het belang van een constructieve dialoog tussen boeren, overheid en samenleving om tot een duurzame toekomst voor de landbouwsector te komen.

Volgens een rapport van het Planbureau voor de Leefomgeving moet de agrarische sector in Nederland de uitstoot van stikstof met 41% verminderen. Dit doel is hoger dan de reductiedoelen voor andere sectoren, zoals de mobiliteitssector met 25%. Het rapport benadrukt dat deze maatregelen nodig zijn om de natuur te beschermen en de stikstofcrisis aan te pakken. De agrarische sector zal moeten investeren in verduurzaming en efficiënter gebruik van mest en veevoer om aan deze doelstellingen te voldoen.

De commissie-Remkes wil binnen een jaar ongeveer 500 tot 600 grote uitstoters van stikstof uitkopen in Nederland. Deze uitkoopmaatregel is bedoeld om de stikstofuitstoot te verminderen en de gevolgen voor natuurgebieden te beperken. De commissie stelt dat door het uitkopen van deze bedrijven de stikstofbelasting op kwetsbare natuurgebieden kan worden verminderd. Het kabinet heeft al aangegeven bereid te zijn om hier geld voor vrij te maken.

De stikstofcrisis in Nederland is ingewikkeld, waarbij er verschillende belangen spelen rondom een probleem en de besluitvorming. Er wordt beschreven hoe moeilijk het is om effectieve maatregelen te nemen en hoe politiek en juridisch strijdpunten worden. Wetenschappelijk advies speelt een grote rol en er is druk op de regering om een balans te vinden tussen economische groei en natuurbescherming. Het artikel benadrukt ook dat een integrale aanpak en transparante besluitvorming essentieel zijn om de stikstofcrisis op te lossen.

In het artikel wordt beschreven dat na een stikstofoverleg in Nederland er sprake is van een ernstige vertrouwenscrisis. Johan Remkes, voorzitter van de Adviescollege Stikstofproblematiek, uit zijn zorgen over de gebrekkige samenwerking en het gebrek aan vertrouwen tussen de betrokken partijen. Hij benadrukt dat er dringend behoefte is aan meer transparantie, een betere communicatie en een gezamenlijke inzet om de stikstofproblematiek aan te pakken. De vertrouwenscrisis vormt een obstakel voor effectieve besluitvorming en verdere vooruitgang in de aanpak van het stikstofprobleem.

Het artikel beschrijft hoe de politiek in Nederland heeft bijgedragen aan de stikstofcrisis, waarbij jarenlang beleid en gebrek aan actie hebben geleid tot een ernstige situatie. Het falen om stikstofuitstoot te reguleren en de belangen van verschillende sectoren in balans te brengen, heeft geleid tot juridische problemen en een noodzaak tot drastische maatregelen. Kritiek wordt geuit op de politieke besluitvorming, de verstrengeling van belangen en het ontbreken van langetermijnvisie. Het artikel benadrukt de complexiteit van het probleem en de uitdagingen om tot een duurzame oplossing te komen.

Het vertrouwen van boeren in de overheid is erg afgenomen, omdat ze het gevoel hebben dat de overheid onvoldoende kennis heeft over de agrarische sector en de impact van beleidsmaatregelen. Dit gebrek aan vertrouwen heeft geleid tot frustraties en protesten onder boeren, die vinden dat ze niet serieus worden genomen en dat er te weinig naar hun belangen wordt geluisterd.

Diverse belanghebbenden, waaronder boeren, ondernemers en natuurbeheerders, streven naar een gezamenlijke aanpak van de stikstofcrisis. Ze erkennen de urgentie van de situatie en willen samenwerken om oplossingen te vinden die zowel economisch als ecologisch duurzaam zijn. Door gezamenlijk op te treden, hopen ze de impact van stikstofuitstoot te verminderen en een balans te vinden tussen natuurbehoud en economische activiteiten.

Na een hele nacht onderhandelen hebben boeren, natuurorganisaties en de overheid geen akkoord bereikt over belangrijke landbouwthema's, waaronder stikstofreductie en klimaatverandering. De gesprekken zullen de komende weken voortgezet worden in een poging om tot overeenstemming te komen en de stikstofcrisis gezamenlijk aan te pakken.

De NOS behandeld vijf vragen over het landbouwakkoord in Nederland en waarom het nog niet is gerealiseerd. Onderwerpen zoals de rol van de boeren, invloed van politieke partijen en complexiteit van het vraagstuk worden besproken. Politieke verdeeldheid en belangenconflicten worden genoemd als factoren die hebben geleid tot vertraging in het bereiken van een akkoord.

Bij de afgelopen verkiezingen heeft de BoerBurgerBeweging (BBB) in alle provincies de meeste stemmen gekregen. Dit heeft geleid tot veranderingen in het politieke landschap. In de provincies waar de BBB de grootste partij is geworden, moeten zij nu aan de slag om hun plannen en beloften waar te maken. Dit kan invloed hebben op landbouwbeleid, natuurbeheer en andere belangrijke kwesties in deze regio's. Het is nog afwachten hoe de BBB haar politieke positie zal gebruiken en welke impact dit zal hebben op de provinciale besluitvorming.

Boeren in Nederland voelen zich in toenemende mate genegeerd en gefrustreerd door de overheid. Een recent onderzoek laat zien dat het vertrouwen in de politiek tot een dieptepunt is gedaald, en boeren hebben aangegeven zich "volledig de rug toegekeerd" te hebben. De bezorgdheid komt voort uit beleidsmaatregelen zoals stikstofreductie en de gevolgen hiervan voor de agrarische sector. Boeren ervaren een gebrek aan erkenning en inspraak in het besluitvormingsproces. Het is duidelijk dat er een kloof bestaat tussen boeren en de overheid, en het is belangrijk dat er constructieve dialogen en oplossingen worden gezocht om dit vertrouwen te herstellen.

Nederland kampt al drie jaar met de stikstofcrisis, maar er lijkt nog altijd geen doorbraak te zijn in het vinden van oplossingen. De bouwsector, boeren en natuurbeschermers staan lijnrecht tegenover elkaar, waardoor het land "op slot" zit. De strenge stikstofregels hebben grote gevolgen gehad voor projecten, waaronder de woningbouw. Ondanks verschillende pogingen van de overheid om de impasse te doorbreken, zoals het stikstofregistratiesysteem, zijn er nog steeds veel zorgen en onzekerheden. Er is behoefte aan een brede maatschappelijke discussie om tot een duurzaam evenwicht te komen tussen economie, natuur en leefbaarheid. Experts pleiten voor een integrale aanpak waarbij alle belanghebbenden betrokken worden. Het is cruciaal om een balans te vinden tussen economische ontwikkeling en het beschermen van de natuur, zodat Nederland uit deze impasse kan raken en een duurzame toekomst tegemoet kan gaan.

Volgens hoogleraar Claes de Vliegenthart kan polarisatie, hoewel vaak negatief gezien, ook positieve effecten hebben. Polarisatie kan namelijk leiden tot meer bewustwording, maatschappelijke betrokkenheid en verandering. Het kan mensen aanzetten tot actie en discussie, waardoor nieuwe perspectieven ontstaan en problemen kunnen worden aangepakt. Vliegenthart benadrukt echter wel dat het belangrijk is om polarisatie constructief te benutten en ruimte te bieden voor dialoog. Het creëren van een inclusieve samenleving en het zoeken naar gemeenschappelijke grond blijven essentieel. Door polarisatie op een constructieve manier te benaderen, kunnen we een positieve impact hebben op maatschappelijke vraagstukken en verandering teweegbrengen.

Uit een onderzoek blijkt dat Nederlanders in toenemende mate het vertrouwen in de politiek verliezen. Er heerst een gevoel van onvrede en teleurstelling over de prestaties van politici en de manier waarop zij het land besturen. Oorzaken hiervoor zijn onder andere het gebrek aan daadkracht, beloftes die niet worden nagekomen en de invloed van lobbygroepen op de besluitvorming. Deze afbrokkeling van vertrouwen heeft gevolgen voor de legitimiteit van de politiek en kan leiden tot apathie en vervreemding van het politieke proces. Het is van belang dat politici transparanter, eerlijker en beter luisteren naar de zorgen en behoeften van de bevolking om het vertrouwen te herstellen. Er is behoefte aan een constructieve dialoog en het nemen van concrete acties om het gat tussen burgers en de politiek te verkleinen.

De invoering van emissiearme stalvloeren, die stikstofuitstoot in de agrarische sector zouden verminderen, is abrupt gestopt door de overheid. Dit veroorzaakt financiële tegenslagen en teleurstelling bij boeren die al geïnvesteerd hebben en treft ook boeren die plannen hadden om over te stappen. Onzekerheid en verlies van vertrouwen ontstaan door onduidelijkheid over meetmethoden en impact op stikstofuitstoot. De overheid moet snel duidelijkheid verschaffen en alternatieve oplossingen bieden om boeren te ondersteunen bij het verminderen van stikstofuitstoot en duurzame landbouwpraktijken te realiseren.

Melkveehouders met innovatieve stallen krijgen opnieuw een tegenslag te verwerken, aangezien de hoogste rechter heeft besloten dat zij niet mogen uitbreiden. De melkveehouders hadden gehoopt hun capaciteit te vergroten om zo hun bedrijfsvoering te verbeteren en duurzamer te worden. Echter, de rechter oordeelde dat de uitbreiding in strijd is met de regels voor stikstofuitstoot. Dit besluit heeft gevolgen voor andere melkveehouders die ook willen investeren in innovatieve stalsystemen. Het zorgt voor teleurstelling en onzekerheid in de agrarische sector, waar al langer discussie bestaat over stikstofbeleid en de impact op boeren. Het is duidelijk dat er behoefte is aan duidelijkheid en ondersteuning vanuit de overheid om boeren in staat te stellen duurzame praktijken toe te passen en tegelijkertijd hun bedrijfsvoering te verbeteren.

Er is discussie ontstaan over de effectiviteit van emissie-arme stallen in het verminderen van stikstofuitstoot. Onderzoek wijst uit dat de daadwerkelijke reductie lager kan zijn dan verwacht. Dit zorgt voor onbegrip en teleurstelling bij boeren die in emissie-arme systemen hebben geïnvesteerd om aan de stikstofregelgeving te voldoen. Boeren voelen zich tekortgedaan en vinden dat zij onterecht extra kosten hebben gemaakt. Er is behoefte aan duidelijkheid en ondersteuning vanuit de overheid om boeren te helpen bij het nemen van effectieve maatregelen om stikstofuitstoot te verminderen en tegelijkertijd hun bedrijfsvoering te kunnen voortzetten.

Boeren voelen zich steeds minder gewaardeerd door de samenleving. Ze ervaren een gebrek aan begrip en waardering voor hun werk en zien zichzelf als zondebokken voor milieuproblemen. De hoge regeldruk, negatieve beeldvorming en protesten van dierenrechtenactivisten hebben een negatieve impact op hun mentale welzijn. Boeren uiten hun frustratie over het gevoel dat ze niet serieus worden genomen en dat er te weinig erkenning is voor hun inspanningen om duurzame landbouwpraktijken toe te passen. Ze pleiten voor een betere dialoog tussen boeren en de samenleving om wederzijds begrip en respect te bevorderen.

Dit opiniestuk stelt dat de Rabobank, als grootste financier van de agrarische sector, een cruciale rol kan spelen bij het oplossen van de stikstofcrisis. De auteur benadrukt dat de bank haar invloed kan aanwenden om boeren te stimuleren over te stappen naar duurzamere landbouwpraktijken en te investeren in innovatieve technologieën die de stikstofuitstoot verminderen. Daarnaast wordt er gepleit voor een meer transparant financieringsbeleid, waarbij de Rabobank alleen bedrijven ondersteunt die voldoen aan duurzaamheidscriteria. Door haar positie als financiële instelling kan de Rabobank de verduurzaming van de agrarische sector versnellen en een significante bijdrage leveren aan het aanpakken van de stikstofproblematiek.

Boeren en burgers hebben baat bij open gesprekken voor wederzijds begrip. Terwijl analyses vaak de tegenstellingen tussen beide groepen benadrukken, zijn er ook gemeenschappelijke belangen. Succesvolle initiatieven tonen aan dat samenwerking mogelijk is bij duurzaamheid en het versterken van het platteland. Het artikel pleit voor ruimte en versterking van dialogen tussen boeren en burgers. Constructieve gesprekken kunnen leiden tot begrip, respect en gezamenlijke oplossingen voor vraagstukken in de landbouwsector en het platteland.

Transparantie en communicatie zijn van groot belang om begrip en vertrouwen op te bouwen tussen boeren en burgers. Er zijn verschillende initiatieven die boeren en burgers dichter bij elkaar brengen, zoals boerderijeducatie en directe verkoop van producten. Verder zijn er ook verschillende uitdagingen, zoals de kloof in perceptie en het gebrek aan kennis over de landbouwsector. Actieve betrokkenheid van boeren en burgers is essentieel voor beiden om samen te werken aan duurzaamheid en een gezonde voedselproductie.

Het kabinet onderstreept dat boeren de zekerheid moeten hebben om innovaties te kunnen implementeren in de landbouwsector. Het belang van deze innovaties wordt benadrukt als cruciaal voor de verduurzaming en modernisering van de sector. Het kabinet streeft ernaar om belemmeringen weg te nemen en een stimulerende omgeving te creëren waarin boeren nieuwe technologieën en methoden kunnen gebruiken. Hierdoor kunnen zij bijdragen aan het verminderen van de impact op het milieu en het verbeteren van de efficiëntie en duurzaamheid van de landbouwpraktijken.

Lely s, een bedrijf gespecialiseerd in agrarische technologie, heeft een technologie ontwikkeld die de stikstofuitstoot van koeien aanzienlijk kan verminderen. Deze innovatie is gebaseerd op het voeden van koeien met een speciaal dieet dat de uitstoot van stikstof vermindert. Lely beweert dat de technologie in staat is om de stikstofuitstoot van koeien met wel 70% te verminderen. Dit zou kunnen leiden tot een significante vermindering van de impact van de veehouderij op het milieu, met name in relatie tot de stikstofproblematiek. De innovatie wordt momenteel getest en Lely is optimistisch over de mogelijke positieve effecten ervan. Er wordt echter benadrukt dat verdere onafhankelijke onderzoeken en evaluaties nodig zijn om de daadwerkelijke effectiviteit en bredere toepasbaarheid van deze technologie te bepalen.

Nederland stevent af op een watercrisis door verschillende uitdagingen, zoals de stijgende zeespiegel, bodemdaling en extreme weersomstandigheden. Er is dan ook actie nodig om de waterveiligheid te waarborgen en de zoetwatervoorziening te garanderen. Hiervoor zijn bewustwording, samenwerking en investeringen in duurzame waterbeheeroplossingen nodig om de dreigende watercrisis te voorkomen.

Het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit verwacht zeven keer meer bedrijven te moeten aanpakken die verantwoordelijk zijn voor stikstofvervuiling. Naar aanleiding van een uitspraak van de Raad van State in 2019, die het Programma Aanpak Stikstof (PAS) ongeldig verklaarde, is er een herziening van het stikstofbeleid gaande. Het ministerie heeft berekend dat ongeveer 18.000 bedrijven onder het nieuwe beleid zullen vallen, terwijl onder het oude PAS slechts 2.600 bedrijven werden aangepakt. De verwachting is dat de uitbreiding van het aantal te controleren bedrijven leidt tot meer handhaving en strengere maatregelen om de stikstofuitstoot te verminderen. De impact van deze maatregelen op de betrokken bedrijven en de bredere economie wordt nog nader onderzocht.

De Europese Commissie heeft het Nederlandse kabinet gewaarschuwd om geen verdere vertraging op te lopen bij het nemen van maatregelen om de stikstofuitstoot te verminderen. Het kabinet wordt aangespoord om het stikstofprobleem serieus aan te pakken en snel concrete acties te ondernemen om aan de Europese regelgeving te voldoen. De Commissie benadrukt dat de huidige situatie niet in overeenstemming is met de Europese natuurwetgeving en dat Nederland de risico's van een inbreukprocedure loopt. Het artikel wijst op de druk die op het kabinet wordt uitgeoefend om de stikstofproblematiek effectief aan te pakken en verdere juridische consequenties te voorkomen.

Dit artikel betoogt dat de stikstofcrisis in Nederland het gevolg is van institutioneel falen van de Staten-Generaal. Het wijst op het gebrek aan langetermijnvisie, het negeren van waarschuwingssignalen en het politieke kortetermijndenken dat heeft geleid tot onduidelijkheid en onzekerheid in het stikstofbeleid. Het artikel stelt dat de politiek verantwoordelijkheid moet nemen en effectieve maatregelen moet nemen om de stikstofuitstoot te verminderen, in samenwerking met alle betrokken partijen. Het pleit voor een heroverweging van het huidige beleid en de ontwikkeling van een coherente en duurzame aanpak van de stikstofproblematiek, waarbij rekening wordt gehouden met zowel economische als ecologische belangen.

Het belang van tijd, perspectief en waardering voor boeren in het kader van de stikstofproblematiek wordt extra benadrukt, waarbij de uitdagingen waarmee boeren worden geconfronteerd, zoals strenge regelgeving en een gebrek aan erkenning, centraal staan. Er wordt gepleit voor een evenwichtige benadering waarin naast milieudoelstellingen ook economische en sociale aspecten worden meegenomen. Het artikel benadrukt de noodzaak van een constructieve dialoog tussen boeren, beleidsmakers en maatschappelijke organisaties. Het pleit voor langetermijnvisie en beleid dat boeren in staat stelt te innoveren en te verduurzamen, met passende ondersteuning. Het doel is om de landbouwsector te transformeren naar een duurzame en toekomstbestendige sector, met behoud van het belangrijke culturele en economische erfgoed dat boeren bieden.

Dit artikel behandelt de visie van Johan Remkes, voorzitter van het Adviescollege Stikstofproblematiek, waarin hij pleit voor het niet alleen belasten van boeren met investeringen om het stikstofprobleem op te lossen. Remkes benadrukt dat er een integrale aanpak nodig is waarbij ook andere sectoren en maatschappelijke partijen verantwoordelijkheid nemen. Hij pleit voor een breder perspectief waarbij niet alleen de landbouwsector, maar alle betrokken sectoren gezamenlijk werken aan oplossingen voor het verminderen van stikstofemissies. Remkes benadrukt het belang van samenwerking en het voorkomen van eenzijdige belasting van boeren bij het aanpakken van het stikstofprobleem.

Dit artikel bespreekt de redenen achter het verlies van vertrouwen van boeren in de overheid. Het benadrukt dat de stikstofcrisis, strenge regelgeving en gebrek aan erkenning belangrijke factoren zijn. Boeren voelen zich niet gehoord en ervaren een kloof tussen beleidsmakers en de dagelijkse praktijk. Het artikel wijst ook op de polarisatie en het gebrek aan constructieve communicatie tussen boeren en de overheid. Het benadrukt de noodzaak van een betere dialoog en het herstellen van het vertrouwen tussen beide partijen om tot duurzame oplossingen te komen

Dit artikel stelt dat een duurzame landbouwsector niet gebaat is bij het verminderen van het aantal boeren, maar juist bij het creëren van meer boeren. Het pleit voor een overgang naar een 'houdbare landbouw' waarin boeren worden gestimuleerd om op een ecologisch verantwoorde manier te produceren en nauwer samen te werken met de natuur. Het benadrukt de waarde van diversiteit in de landbouw, met ruimte voor verschillende bedrijfsmodellen en schaalgroottes. Het bevorderen van korte ketens, regionale voedselproductie en het herstellen van de band tussen boeren en consumenten worden genoemd als essentiële elementen voor een duurzame landbouwtransitie. Het artikel pleit voor een nieuwe benadering van landbouw waarbij meer boeren betrokken zijn en duurzaamheid centraal staat

In dit artikel worden veranderingen in gevoelens, gedrag en moraliteit in Nederland tussen 1954 en 1974 onderzocht door twee jaren van de wekelijkse rubriek "Margriet weet raad" uit het tijdschrift Margriet te vergelijken. De inhoud van 1954 is minder herkenbaar dan die van 1974 door directe benadering van levenswaarden en vermijden van gevoelige thema's zoals seksualiteit. Er is een verschuiving opgetreden in soorten problemen; in 1954 ligt de nadruk op praktische aspecten, terwijl 1974 meer aandacht besteedt aan psychosociale hulp. Onderzoekers ontdekten interessante verschuivingen in trends en probleemgebieden, die maatschappelijke ontwikkelingen en veranderingen in culturele normen tijdens deze periode weerspiegelen.

Volgens de Emancipatiemonitor 2022 zijn vrouwen nu goed voor 47% van alle werknemers en 50% van de werklozen in Nederland. In 2021 waren er ongeveer 8,8 miljoen inwoners tussen de 15 en 65 jaar die met onderwijs waren gestopt, waarvan de helft vrouwen. De totale beroepsbevolking bestond uit 7,5 miljoen mensen, waarbij 77,1% van de niet-studerende vrouwen en 86,8% van de niet-studerende mannen betaald werk hadden. Tussen 2014 en 2021 nam de netto arbeidsparticipatie bij beide geslachten toe, hoewel deze tijdens de "coronajaren" 2020 en 2021 enigszins stagneerde. Desondanks was de stijging bij vrouwen groter dan bij mannen sinds 2016, waardoor het verschil in arbeidsdeelname kleiner werd. Wat betreft werkloosheid in 2021 waren vrouwen met 3,6% iets hoger dan mannen (3,1%). Het gemiddeld aantal uren dat vrouwen in een normale of gemiddelde week werkten, steeg van bijna 27 uur in 2013 tot 29,2 uur in 2021. Tot slot blijven Nederlandse werkende mannen en vrouwen de "Europese kampioenen" op het gebied van deeltijdwerk (zie hoofdstuk 7)

In "Waarom vrouwen minder verdienen" ontkracht Sophie van Gool mythes en meningen over gelijke beloning. Vrouwen verdienen nog steeds minder dan mannen voor vergelijkbaar werk, met een gemiddeld verlies van €300.000 over hun werkende leven. Hoewel vrouwen vaker hoogopgeleid zijn, komen ze zelden in topfuncties terecht in Nederland. In plaats daarvan ligt de focus op het individu, waarbij wordt geopperd dat vrouwen eerst zichzelf moeten veranderen door in beter betalende sectoren te werken. Van Gool roept op om de feiten onder ogen te zien en actie te ondernemen richting gelijke beloning. Zoals Agnes Jongerius zei: "Sophie vecht als geen ander om een einde te maken aan de loonkloof. Dit boek is daar een perfect verlengstuk van."

Tussen 2014 en 2019 is de vraag naar informele zorgverleners in Nederland toegenomen. Met name het aandeel mantelzorgers van mensen met psychische problemen groeide. Uit onderzoek worden ontwikkelingen in de informele hulp tussen 2014 en 2019 beschreven en aandacht besteedt aan opvattingen over informele hulp, aantallen helpers, veranderingen in zwaarte bij geven van mantelzorg, de ondersteuning die mantelzorgers krijgen en ervaringen van vrijwilligers in de zorg en ondersteuning. Ongeveer 35% van de inwoners van 16+ (circa 5 miljoen mensen) heeft in 2019 informele zorg verleend en ongeveer één op de tien mensen was actief als vrijwilliger in de zorg en ondersteuning (1,4 miljoen). Hoewel het aandeel mantelzorgers stabiel bleef, is het absolute aantal sinds 2016 toegenomen (van 380.000 naar 460.000 personen). Ondersteuning komt vaak pas laat in het zorgtraject aan bod, en professionals hebben niet altijd oog voor informele helpers. Om deze knelpunten aan te pakken, is inzet van zowel helpers, zorgprofessionals als gemeente- en overheidsbeleid noodzakelijk.

Een rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) bespreekt belangrijke beleidsthema's rond informele zorg, waaronder de bereidheid en mogelijkheden om dergelijke zorg te bieden, de belasting voor mantelzorgers en de ondersteuning van mantelzorgers. Ongeveer een op de drie Nederlanders verleent informele zorg; er zijn echter grenzen aan hun beschikbaarheid en capaciteit vanwege tijdgebrek, ervaren belasting of gebrek aan competenties. Ondanks dat veel mantelzorgers het goed doen, ervaart ongeveer een op de tien hoge stressniveaus, wat leidt tot gezondheidsproblemen, tijdsdruk, verzuim op het werk of achterblijvende studieresultaten.

Ondanks 55 jaar sinds Joke Smits feministische beweging in Nederland, blijft genderongelijkheid een belangrijk probleem. Uit een recente enquête in opdracht van De Volkskrant bleek dat zowel mannen als vrouwen genderongelijkheid nog steeds als de belangrijkste kloof beschouwen om te overbruggen. Hoewel respondenten het belang uitspraken van eerlijk verdelen van taken thuis, blijven traditionele patronen bestaan. Mannen werken vaak fulltime, terwijl vrouwen meer tijd besteden aan huishoudelijke en kinderzorg taken. Hoewel gezinnen beweren tevreden te zijn met hun taakverdeling, betwijfelt een derde van de vrouwelijke respondenten hun financiële onafhankelijkheid zonder partner. Socioloog Tanja van der Lippe stelt voor om systematische problemen aan te pakken om gendernormen te veranderen, naast het bevorderen van flexibiliteit op de werkplek, uitgebreide ouderschapsverlofregelingen en kwalitatieve kinderopvang.

In 2021 bedroeg het totale aantal werkende mannen en vrouwen met een inkomen 8.536,6 duizend, wat neerkomt op 61,2% van alle personen met een persoonlijk inkomen. Het totale inkomen als werknemer bedroeg €380.521 miljoen, met een gemiddeld inkomen van €44,6 duizend en een mediaan inkomen van €38,2 duizend. Ondertussen hadden 1.935,9 duizend personen in 2019 een inkomen als zelfstandige, wat neerkomt op 14,1% van het totaal. Deze groep had een totaal inkomen van €61.758 miljoen, een gemiddelde van €31,9 duizend en een mediaan inkomen van €18,5 duizend. De gegevens tonen aan dat het aandeel van het bruto-inkomen voor werknemers inkomen stabiel bleef op 66,9% tussen 2019 en 2020, terwijl het in 2021 licht daalde tot 66,5%. De definitieve cijfers voor 2020 zijn beschikbaar en de voorlopige cijfers voor 2021 zijn toegevoegd. Nieuwe gegevens voor 2021 zullen eind 2023 beschikbaar zijn. "Het persoonlijk bruto-inkomen omvat het persoonlijk primair inkomen (inkomen werknemer en zelfstandige) verhoogd met de uitkering inkomensverzekeringen en uitkering sociale voorzieningen (m.u.v. kinderbijslag en kindgebonden budget).

Deze tabel presenteert statistieken over de economische zelfstandigheid van personen van 15 jaar tot de AOW-gerechtigde leeftijd in Nederland. Economische zelfstandigheid wordt gedefinieerd als het hebben van een inkomen uit werk ter hoogte van ten minste 70% van het minimumloon. Informatie kan worden uitgesplitst naar geslacht en kenmerken zoals leeftijd, positie in het huishouden en sociaaleconomische categorie. De gegevens bestrijken de jaren 2011 tot 2021 en tonen een algehele opwaartse trend in economische zelfstandigheid voor zowel mannen als vrouwen. In 2021 was 73,9% van de totale bevolking economisch zelfstandig, met 81,4% van de mannen en 66,3% van de vrouwen die deze status bereikten. De gegevens sluiten studenten en gepensioneerden uit en richten zich specifiek op de beroepsbevolking. De cijfers voor 2011-2020 zijn definitief, terwijl de gegevens voor 2021 voorlopig zijn. Bijgewerkte cijfers worden in december 2023 vrijgegeven.

De loonkloof tussen genders blijft een belangrijk probleem in Nederland, met mannen die gemiddeld 15,5% meer verdienen dan vrouwen gedurende hun carrière, wat resulteert in een mogelijk verlies van €300.000 voor vrouwen. Ter vergelijking, het Europese gemiddelde is iets hoger met 16,2%. WOMEN Inc. wil in samenwerking met Stichting Loonwijzer deze ongelijkheid aanpakken via politieke en werkgeversinterventies. De loonkloof kan worden toegeschreven aan lagere lonen in door vrouwen gedomineerde sectoren, ongelijke beloning voor gelijk werk (ondanks dat het illegaal is) en een lagere kans op succesvolle salarisonderhandelingen voor vrouwen. Bovendien nemen mannen minder vaak niet-carrière bevorderende taken op zich, waardoor zij meer tijd hebben voor promotiebevorderende activiteiten. Het dichten van deze kloof vereist acties van zowel de overheid als werkgevers, evenals individuen die stappen ondernemen om ongelijkheid in beloning aan te pakken.

In Nederland hebben vrouwen en mannen geen gelijke kansen en mogelijkheden om betaald én onbetaald werk te verrichten. Vrouwen zijn vaak financieel afhankelijk van hun partner of de overheid omdat zij meer tijd aan onbetaald werk, zoals kinderopvang en huishoudelijke taken, besteden dan mannen. Bijna de helft van de Nederlandse vrouwen is financieel afhankelijk, vergeleken met 23% van de mannen. De loonkloof bestaat, met vrouwen die 13% minder per uur verdienen dan mannen. Bovendien besteden vrouwen anderhalf keer meer tijd aan onbetaald werk dan mannen, en is zorg voor anderen 17 keer vaker een reden voor vrouwen om geen betaald werk te doen dan voor mannen. Slechts 14% van de bestuursleden in de top 100 beursgenoteerde bedrijven is vrouw. De noodzaak voor verbeterde gendergelijkheid en balans tussen werk en privé blijft duidelijk. "41% van de heterostellen in Nederland zou werk en zorg het liefst gelijk verdelen, maar het lukt 9% van de stellen."

Nederland heeft het hoogste deeltijdwerk percentage wereldwijd, waarbij 4,6 miljoen mensen in deeltijd werken. Dit is bijna de helft van de beroepsbevolking. Journalist Lynn Berger benadrukt dat hoewel deeltijdwerk een probleem vormt door het effect op inkomensongelijkheid en genderkloven, het bijdraagt aan een vaak over het hoofd gezien aspect: onbetaald zorgwerk. Buiten werk om, zijn Nederlanders betrokken bij onbetaald werk zoals het zorgen voor kinderen, oudere familieleden of huishoudelijke taken. Deze arbeid wordt door economen en filosofen 'reproductieve arbeid' genoemd. Hoewel het geen commerciële goederen of diensten produceert maar de samenleving laat functioneren, blijft onbetaald zorgwerk vaak onzichtbaar en ondergewaardeerd in vergelijking met betaald werk. Doordat de vraag naar formele zorg groeit, neemt ook de druk op onbetaalde mantelzorgers toe, wat spanning oplevert op tijd en emotioneel welzijn. Berger stelt dat zorg zien als werk en het evenwicht tussen betaald en onbetaald werk aanpakken essentieel is om hedendaagse kwesties zoals personeelstekorten, vrouwenrechten en inkomensongelijkheid op te lossen. Een quote van Berger: "De strijd van deze tijd is de strijd tussen be­taald en onbetaald werk."

Dit onderzoek toont de trends in echtscheidingscijfers en scheidingen tussen paren, inclusief zowel gehuwde als ongehuwde partners, op basis van een onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) Nederland. Uit het onderzoek blijkt dat echtscheidingen de laatste jaren zijn afgenomen, waarbij huwelijken sinds 1990 stabieler zijn geworden. Echter, het aantal ouders zonder formele huwelijken of partnerschappen neemt toe, waardoor hun relaties minder stabiel zijn. Een belangrijke bevinding is dat mensen die op latere leeftijd trouwen meer stabiliteit in hun huwelijk laten zien. Zo had 8% van de kinderen die in 2013 werden geboren binnen zes jaar gescheiden ouders, terwijl dit aandeel stijgt tot 18% bij kinderen van ongehuwde ouders. Concluderend, ondanks de afname van het aantal echtscheidingen, neemt de algehele stabiliteit van relaties mogelijk niet noodzakelijk toe door de opkomst van minder toegewijde vormen van partnerschappen.

De economische situatie van gescheiden personen in Nederland is geanalyseerd, waarbij een sterke toename van het percentage economisch zelfstandige vrouwen binnen vijf jaar na de scheiding aan het licht kwam. Deze toename deed zich voornamelijk voor doordat degenen die minder verdienden dan het bijstandsniveau van een alleenstaande meer uren gingen werken. Gescheiden mannen bleken economisch zelfstandiger te zijn dan vrouwen, maar hun status veranderde na de scheiding nauwelijks. Vlak na de scheiding nam bij vrouwen de gemiddelde koopkracht sterk af, terwijl die bij mannen toenam. In de daaropvolgende jaren groeide de koopkracht van gescheiden vrouwen echter sterker dan die van mannen. Dit werd mede veroorzaakt door de toegenomen economische zelfstandigheid en sommige vrouwen die een nieuwe relatie begonnen, wat een positief effect had op hun koopkracht. Vijf jaar na de scheiding ligt alleen de gemiddelde koopkracht van vrouwen zonder nieuwe partner nog onder het niveau van voor de scheiding.

In Nederland blijven inkomensverschillen op basis van migratieachtergrond over generaties bestaan. Kinderen met een Turkse, Marokkaanse, Surinaamse of Antilliaanse achtergrond hebben ongeveer een kwart minder te besteden dan hun leeftijdsgenoten zonder migratieachtergrond, en deze situatie is de afgelopen 15 jaar niet wezenlijk veranderd. Bij mannen met een migratieachtergrond ligt het aandeel werkenden 10 tot 20 procentpunten lager; bij vrouwen is de kloof 15 tot 35 procentpunten. Opleidingsniveau speelt weliswaar een rol bij het verklaren van deze verschillen, maar ook andere factoren zoals studiekeuze, sociale netwerken, baantype, culturele verschillen, taalvaardigheid en discriminatie spelen een rol. Beleid gericht op het verkleinen van inkomensverschillen moet zich zowel richten op onderwijs als op de arbeidsmarkt, zoals het verbeteren van toegang tot vroegonderwijs, het voorkomen van uitval, het stroomlijnen van overgangen tussen kwalificaties en het bestrijden van discriminatie op de werkvloer.

Gemiddeld genomen ontvangen vrouwen met een gemiddeld inkomen die vijf jaar uit de arbeidsmarkt stappen voor kinderopvang een pensioen dat gelijk is aan 96% van dat van een voltijds werkende vrouw in de 36 OESO-landen. Er is een aanzienlijke variatie tussen landen, waarbij Griekenland 5% hogere uitkeringen biedt dan voor voltijdse werknemers, maar vereist dat men vijf jaar langer werkt, terwijl Mexico slechts 86% van de uitkering van een voltijdse werknemer biedt. Alle OESO-landen behalve de Verenigde Staten bieden krediet voor zwangerschapsverlof. Deze analyse gaat echter verder dan zwangerschapsverlof en richt zich op kinderopvang periodes. Hoewel de meeste OESO-landen ernaar streven de periodes van afwezigheid door kinderopvang te beschermen, blijven moeders in veel landen de belangrijkste ontvangers van deze tegoeden. Kredieten voor kinderopvang beslaan over het algemeen loopbaanonderbrekingen totdat kinderen een bepaalde leeftijd bereiken, waarbij minder vrijgevigheid wordt geboden voor langere onderbrekingen en oudere kinderen. Er zijn aanzienlijke verschillen in de impact van kinderopvangonderbrekingen op pensioenaanspraken, afhankelijk van het land en de lengte van de onderbreking. "In Duitsland geeft het krijgen van een kind een ouder een krediet van één pensioenpunt voor drie jaar" (OESO, 2019).

De financiële geletterdheid van vrouwen wordt niet alleen beïnvloed door kennis verschillen maar ook door het verschil in vertrouwen; vrouwen weten meer dan ze denken. Dit onderzoek bestudeert het verband tussen zelfvertrouwen en de blijvende genderkloof op financieel gebied en beursdeelname met behulp van een enquête-experiment en een latente klasse model. Uit de bevindingen blijkt dat twee derde van de genderkloof in financiële geletterdheid te wijten is aan een lager kennisniveau, terwijl een derde het gevolg is van een lager zelfvertrouwen bij vrouwen. Beide factoren dragen bij aan de genderverschillen in beursdeelname, wat het belang van kennis en vertrouwen benadrukt. Financiële onderwijsprogramma's die specifiek zijn afgestemd op vrouwen en zowel kennis als vertrouwen stimuleren, kunnen effectiever zijn dan standaard programma’s. "De financiële steun van het European Investment Bank Institute wordt zeer op prijs gesteld. De bevindingen, interpretaties en conclusies die in dit artikel worden gepresenteerd, zijn geheel voor rekening van de auteurs en mogen op geen enkele wijze worden toegeschreven aan het European Investment Bank Institute, de Nederlandsche Bank of het National Bureau of Economic Research."

In het rapport "Eigentijdse ongelijkheid", gepubliceerd door het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in maart 2023, analyseren de auteurs de hedendaagse ongelijkheid in Nederland op basis van vier typen kapitaal: economisch, sociaal, cultureel en persoonlijk. De studie benadert ongelijkheid op een multidimensionale manier en suggereert dat er zeven verschillende sociale klassen binnen de Nederlandse samenleving zijn, gekenmerkt door variaties in deze vormen van kapitaal. Naast inkomensverschillen benadrukken de auteurs verschillen in factoren zoals netwerken, culturele voorkeuren, mentale en fysieke gezondheid en zelfbeeld. Deze aspecten kunnen een aanzienlijke invloed hebben op iemands plaats in de samenleving en kansen voor sociale mobiliteit. Opmerkelijk is dat de onderzoekers constateerden dat deze structurele ongelijkheid hardnekkig is en verschillen in welbevinden en tevredenheid over sociale klassen versterkt. Bovendien beïnvloedt het vervolgens meningen over overheidsbeleid en politiek vertrouwen, wat leidt tot mogelijke legitimiteitsproblemen in het politieke landschap. Ten slotte suggereert het rapport verschillende beleidsrichtingen om deze structurele ongelijkheden aan te pakken vanuit een breder perspectief op welvaart.

De krapte op de arbeidsmarkt in Nederland brengt het risico met zich mee dat de ambitieuze plannen van de regering om de uitstoot in 2030 met 60% te verminderen in gevaar komen, volgens een recente editie van SustainaWeekly. De arbeidsmarkt is gespannen, met ongeveer 20% van de vacatures onvervuld in alle sectoren, maar nog meer voor klimaatgerelateerde banen. Tussen eind 2021 en maart 2022 steeg het percentage openstaande vacatures van 24% naar 36%. Banen die direct verband houden met de energietransitie, zoals elektrotechnici of zonnepaneelinstallateurs, hebben zelfs een nog hoger percentage onvervulde vacatures. Hoewel er goede initiatieven zijn voor het omscholen en bijscholen van werknemers, moeten ze aanzienlijk worden opgeschaald om te voorkomen dat de energietransitie wordt belemmerd door arbeidstekorten.

Hoewel de Nederlandse gezondheidszorg over het algemeen goed presteert, zijn er enkele belangrijke (toekomstige) problemen. De zorg moet houdbaar zijn op financieel, personeelsbestand en maatschappelijk niveau om kwaliteit en toegankelijkheid te garanderen. Desalniettemin worden deze drie aspecten van houdbaarheid steeds meer onder druk gezet door veranderingen zoals vergrijzing, de opkomst van nieuwe gezondheidstechnologieën en de toename van het aantal chronisch zieken. In het rapport zegt WRR dat we onze prioriteiten voor gezondheidszorg moeten bepalen om de groei van de zorg te begrenzen.

Het Deense systeem voor langdurige zorg is een van de meest uitgebreide in de EU. Denemarken heeft eerder en uitgebreider beleidsprioriteit gegeven aan mantelzorg boven residentiële zorg dan in andere landen. Dit om ouderen die afhankelijk zijn van langdurige zorg in staat te stellen in hun eigen huis te blijven wonen. Het doel van de Deense ouderenzorg is het verhogen van de levenskwaliteit van ouderen en hun vermogen om zelfstandig te blijven wonen. Om deze doelstelling te ondersteunen, wordt het systeem momenteel geherstructureerd met meer aandacht voor preventieve gezondheidszorg en revalidatie. Het systeem is lokaal georganiseerd in 98 gemeenten en wordt gefinancierd via lokale belastingen en algemene inkomsten op basis van subsidies van de staat. Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt die voor een naaste willen zorgen, worden in dienst genomen door de gemeente.

In Scandinavische landen (Denemarken, Finland, Noorwegen en Zweden) wordt de zorgtoeslag beschouwd als een vergoeding. In Denemarken hangen het recht op zorgvergoeding (plejevederlaget) en het uitgekeerde bedrag af van verschillende factoren, maar de beloning is meestal gelijk aan het minimumloon en de verlofperiode mag niet langer dan 6 maanden duren. Het betreft een vergoeding van 2.220 euro per maand (in 2016). Daarnaast bouwt de mantelzorger pensioenpremies op van 12% per maand, waarbij 4% wordt betaald door de verzekerde mantelzorger (ingehouden op het loon) en 8% door de gemeente bovenop het loon. De uitkering geldt voor een periode van maximaal 6 maanden, maar dit kan onder speciale omstandigheden met maximaal 3 maanden worden verlengd. De gemeente waar de patiënten wonen is verantwoordelijk voor de bijdrage, maar regelingen op de werkplek van de verzorger kunnen deze beïnvloeden.

Schotland biedt vergoedingen voor mantelzorgers om te compenseren voor de gemaakte kosten en het mogelijk verlies van betaald arbeid. Om recht te hebben op deze zogenaamde mantelzorgvergoeding moet de mantelzorger minstens 35 uur per week mantelzorg verlenen, mag de mantelzorger niet meer dan 139 pond per week verdienen, en moet de verzorgde persoon een bestaande staatsvergoeding krijgen. Naast deze vergoeding hebben mantelzorgers in Schotland ook recht om pensioen op te bouwen, evenals op andere sociale staatsvergoedingen.

De loonkloof in Nederland verkleint stap voor stap. In 2017 ligt de ongecorrigeerde loonkloof - het gemiddeld bruto uurloon van alle vrouwen afgezet tegen het gemiddeld bruto uurloon van alle mannen – op 15 procent. De gecorrigeerde loonkloof, waarbij de loonkloof gecorrigeerd wordt op een twintigtal kenmerken, ligt een stuk lager met respectievelijk 5 en 7 procent. Het verschil tussen de gecorrigeerde loonkloof en de ongecorrigeerde loonkloof laat zien dat er nog veel valt te verbeteren aan de positie van vrouwen op de arbeidsmarkt. Te denken valt aan een betere balans tussen werk en zorg, het vele deeltijdwerken door vrouwen en de daarmee samenhangende deeltijdklem, en de onderwaardering van werk dat voornamelijk door vrouwen wordt gedaan. Gendernormen en stereotypen spelen een belangrijke rol bij de totstandkoming van de loonkloof. Wetgeving en beleid kan betere balans tussen werk en privé stimuleren, een arbeidsmarkt waarin werknemers keuzes maken op basis van kwaliteiten creëren, inzetten op talenten en interesses in plaats van op genderverwachtingen, en werknemers beoordelen op basis van hun waarde en competenties. Hierbij kan een voorbeeld worden genomen aan Scandinavische landen en Nieuw-Zeeland.

De invoering van arbeidstijdverkorting is bedoeld om banen te creëren door het beschikbare werk te herverdelen. Maar dit is gebaseerd op de aanname dat er een vaste hoeveelheid werk te doen is. Deze column bestudeert de arbeidstijdhervormingen in België, Frankrijk, Italië, Portugal en Slovenië aan het eind van de jaren 1990 en het begin van de jaren 2000 in het kader van de EU-arbeidstijdenrichtlijn. De hervormingen hebben het aantal gewerkte uren per werknemer verminderd, maar bedrijven hebben de lagere uren niet vervangen door meer werknemers. Aangezien de lonen van de werknemers niet daalden, zou een kortere werkweek of kortere werkdag het welzijn kunnen verhogen. De auteurs beschrijven echter dat het bewijs voor de resultaten van deze studie relatief beperkt is en dat toekomstig werk meer gegevens moet bevatten.

In IJsland vonden tussen 2015 en 2019 proeven plaats met een vierdaagse werkweek. Onderzoekers tonen nu aan dat de productiviteit van de werknemers op de meeste werkplekken gelijk bleef of licht steeg, en dat de balans tussen werk en privé verbeterde. De proeven hadden betrekking op ongeveer 1% van de IJslandse beroepsbevolking en waren verspreid over verschillende werkplekken, waaronder kantoren, ziekenhuizen en scholen. Het succes van de proeven leidde ertoe dat vakbonden opnieuw gingen onderhandelen over werkpatronen en nu heeft 86% van de IJslandse beroepsbevolking het recht gekregen om korter te gaan werken tegen hetzelfde loon.

De meerderheid van de Britse bedrijven die deelnamen aan een proef met een vierdaagse werkweek hebben aangegeven het nieuwe werkpatroon te willen voortzetten. De bedrijven die met de proef begonnen, kregen workshops en begeleiding aangeboden om hen te helpen hun werkmethoden te herzien. Sindsdien is de productiviteit van werknemers in verschillende sectoren die deelnamen aan de proef toegenomen. Van de 2.900 werknemers die deelnamen, zei 39% dat ze minder gestrest waren, 40% sliep beter en 54% zei dat het makkelijker was om werk en privé in balans te houden. Ondanks de flexibiliteit die deze vierdaagse werkweek van het personeel vraagt, wordt de proef gezien als een groot succes. De directeur van de 4 Day Week Campaign, die het initiatief nam voor het experiment, Joe Ryle, voegde eraan toe: "De economie heeft het niet meer nodig dat we vijf dagen per week werken".

Na wekenlange onderhandelingen heeft het Belgische kabinet een akkoord bereikt over een pakket met hervormingen van de arbeidsmarkt. Het pakket geeft werknemers in de privésector het recht om een driedaags weekend te verdienen door op de andere dagen langer te werken. Het is de meest vooruitstrevende hervorming uit het arbeidsakkoord van de Belgische federale regering, dat tot doel heeft meer mensen aan het werk te krijgen en te houden. Het akkoord moet de Belgische economie dynamischer en productiever maken en vooral mensen aan het werk krijgen. De invoering van een vierdaagse werkweek is een van de maatregelen om werknemers en bedrijven "meer flexibiliteit en vrijheid" te geven in hun tijdsbesteding. Om te voorkomen dat flexibel werken zijn tol eist, voorziet het akkoord in het recht om buiten werktijd offline te zijn. Oppositiepartijen zijn zeer kritisch over het arbeidsakkoord. Terwijl de regeringscoalitie het akkoord presenteert als een concrete vooruitgang voor werknemers, zien zij vooral voordelen ontstaan voor grote bedrijven.

De discussie over de vierdaagse werkweek is weer opgelaaid door de COVID-19 pandemie, waarbij werknemers en werkgevers het belang van flexibiliteit op de werkplek opnieuw hebben overwogen. Bedrijven die hun werkweek verkorten, zouden minder vergaderingen houden en meer zelfstandig werken. Vakbonden in heel Europa roepen regeringen op om de vierdaagse werkweek in te voeren, maar welke landen hebben het idee omarmd en hoe gaat het tot nu toe?

- België voert een vierdaagse werkweek in voor werknemers die dat willen, waardoor hun werkuren worden geconcentreerd in minder dagen. Ondanks de hoop dat de kortere werkweek kan bijdragen aan een dynamischere economie, vinden niet alle werknemers de verandering aantrekkelijk.

- De zes maanden durende Britse proef met de vierdaagse werkweek werd al geprezen als 'zeer succesvol'. Ongeveer 92 procent van de bedrijven die deelnamen aan de proef heeft sindsdien besloten het vierdaagse werkweekbeleid te handhaven.

- Schotland en Wales hebben zich ook aangesloten bij de groeiende wereldwijde beweging, Spanje is begonnen met een eerste testfase en de VS en Canada hebben interesse getoond. In Duitsland en Japan zijn bedrijven zelf met dergelijke proeven begonnen in plaats van op initiatief van de overheid.

- IJsland is een van de koplopers op het gebied van de vierdaagse werkweek, met een succesvolle landelijke proef. In Zweden kregen de proeven gemengde reacties en werd besloten de proefperiode niet te verlengen.

Om de balans tussen werken, leren en zorgen beter te bewaren en te bewaken, is Achmea per 1 januari 2021 overgestapt op een standaard werkweek van 34 uur. Twee medewerkers bespreken hun ervaringen met de verkorte werkweek. Siham Achahboun, programmamanager culturele diversiteit en inclusie bij Achmea HR, legt uit dat iedere medewerker zelf kan bepalen hoeveel hij of zij wil werken. Zij besloot haar werk over vier dagen te verdelen en besteedt haar extra vrije dag aan vrijwilligerswerk. Een andere medewerker die om de week op vrijdag vrij is, is Sandra Singodjojo, coördinator Talentmanagement bij Achmea HR. Deze beslissing heeft haar in staat gesteld om meer balans te creëren in haar privé- en werkleven en zo voor haar dementerende oma te zorgen.

De proef met de 4-daagse werkweek bij Microsoft Japan bleek een groot succes onder de werknemers van het bedrijf. Door het houden van verkorte en efficiënte vergaderingen steeg de productiviteit met bijna 40 procent. Sinds augustus 2019 kreeg het voltallige personeel van Microsoft Japan op vrijdag vrij, zonder verlies van salaris en jaarlijks verlof. De CEO van Microsoft Japan, Takuya Hirano zei: "Ik wil dat werknemers nadenken over en ervaren hoe ze dezelfde resultaten kunnen bereiken met 20 procent minder werktijd". Naast de toename in productiviteit zeiden werknemers ook een gelukkiger gevoel te ervaren. Bovendien meldde het bedrijf dat er minder elektriciteit werd gebruikt en minder pagina's werden afgedrukt als gevolg van de kortere werkweek: een opsteker voor het milieu.

Het Japanse elektronicabedrijf Panasonic, producent van onder andere televisies en camera's, gaat werknemers vier dagen per week laten werken. Panasonic wil hiermee de balans tussen werk en privé verbeteren. Verschillende andere internationale bedrijven hebben ook een vierdaagse werkweek aangekondigd voor werknemers die dat willen. Panasonic topman Yuki Kusumi zei: "Het is onze verantwoordelijkheid om een ideale balans tussen werk en privé te bieden voor ons diverse menselijk kapitaal".

Na belangrijke resultaten bij het testen van de kortere werkweek in Nieuw-Zeeland voor de periode 2020-2021, breidt Unilever nu haar programma uit. Het kleine onderzoek bleek succesvol voor werknemers en werkgevers. "We hadden sterke bedrijfsprestaties, een hoge betrokkenheid, mensen voelen zich gelukkiger en de tijd die wordt besteed aan vergaderingen is ook gedaald", zegt Placid Jover, Chief Talent Officer bij Unilever. Uit de gegevens van de Nieuw-Zeelandse proef met de 4-daagse werkweek bleek dat het personeel productiever was, meer betrokken bij de organisatie en minder gestrest. Anish Singh, hoofd HR voor Unilever Australië en Nieuw-Zeeland, zei dat het succes van de proef te danken was aan het prioriteren van taken en het verwijderen van taken die weinig tot geen nut hadden. Na dit succes zal de nieuwe proef bij Unilever gebaseerd zijn op een 100:80:100-model, "waarbij werknemers 100% van hun loon behouden maar hun uren terugbrengen tot 80%, op voorwaarde dat ze 100% productief blijven".

Wie zelf kan bepalen waar, wanneer en hoe hij of zij werkt, is gezonder en gelukkiger. Het lijkt dus logisch dat bedrijven hun werknemers flexibiliteit bieden. Toch gebeurde dit voor de coronacrisis nauwelijks. Pas nu werkgevers ertoe gedwongen worden, stappen ze af van het patroon om tussen negen en vijf op kantoor te werken. Volgens Ivo Jansch, CEO van Egeniq, kost het tijd om aan deze nieuwe manier van werken te wennen. Thuiswerken is altijd de standaard geweest bij Egeniq, dat zelfs nooit een kantoor heeft gehad. Collega's komen bij elkaar als ze willen brainstormen, voor creatieve processen en samenwerking. Twee keer per maand is er een verplichte vergadering, en verder houden collega's contact via Slack. Het wordt door Ivo Jansch gezien als het kantoor van de toekomst.

Na de afschaffing van de coronamaatregelen werken Nederlanders nog steeds meer dan twee keer zoveel thuis als voor de pandemie, gemiddeld 6,5 uur per week. Op de lange termijn verwachten ze iets vaker naar kantoor te gaan, maar blijven ze nog steeds twee keer zoveel thuis werken als voor de pandemie, gemiddeld 6 uur per week. Daarnaast is de houding van Nederlanders ten opzichte van verschillende vervoerswijzen weer bijna hetzelfde als voor de pandemie.

Drie jaar na de eerste COVID-19 lockdown ligt het woon-werkverkeer nog steeds onder het niveau van voor de pandemie, vooral het openbaar vervoer. Zelfs na het opheffen van alle beperkingen werken veel werknemers nog thuis. De auto, de fiets en het openbaar vervoer worden 0,1 dag per week minder gebruikt dan voor de pandemie. Voor de auto betekent dit een daling van minder dan 5%, maar het openbaar vervoer wordt een kwart minder gebruikt. De afname in reizen komt vooral doordat thuiswerken deels permanent is geworden. Nederlandse thuiswerkers zijn gemiddeld positiever over hun thuiskantoor dan tijdens de eerste COVID-19 lockdown. Ze zeggen ook productiever te zijn met thuiswerken, terwijl de besparing op reistijd als het grootste voordeel wordt gezien.

Nu steeds meer mensen tijdelijke contracten krijgen en het aantal zzp'ers groeit, is een functionerend sociaal netwerk belangrijk. FNV wil een basisinkomen om de problemen op de arbeidsmarkt op te lossen. Met een basisinkomen krijgt iedereen maandelijks een vast bedrag van de overheid dat genoeg moet zijn om van te leven. Maar niet iedereen is het eens met het invoeren van een basisinkomen. Critici stellen dat het onzeker is wie het basisinkomen gaat betalen, omdat de economische gevolgen van het basisinkomen niet goed in kaart zijn te brengen. FNV stelt daarom voor om te gaan experimenteren met het basisinkomen.

IJslandse vrouwen hebben door de jaren heen minder pensioen verdiend en zijn meer afhankelijk geweest van het basispensioen dan mannen. Hoewel de vrouwelijke participatie op de arbeidsmarkt is toegenomen, zorgen de loonkloof tussen mannen en vrouwen, onbetaald huishoudelijk werk en het feit dat vrouwen minder uren betaald werk verrichten er nog steeds voor dat de genderdiscriminatie op de arbeidsmarkt tot op hoge leeftijd voortduurt. De structuur van de IJslandse pensioenfondsen zijn voornamelijk gericht op de man, ondanks dat daadwerkelijke discriminerende factoren ontbreken. Het artikel geeft een overzicht van de effecten van een vrouwvriendelijker pensioenstelsel en toont aan dat een toereikend basispensioen, het uitbannen van genderdiscriminatie op de arbeidsmarkt en mannen die meer verantwoordelijkheid nemen voor zorg en huishouden zijn enkele mogelijkheden tot het creëren van een gelijker pensioenstelsel. Het delen van pensioenen tussen echtgenoten, de verantwoordelijkheid van pensioenfondsen en bedrijven en de mogelijkheden van zorgkredietsystemen om gendergelijkheid te bevorderen worden ook besproken.

Als een van de eerste landen begon IJsland vóór de pandemie twee grote experimenten met een kortere werkweek. Het experiment bleek een overweldigend succes: werknemers konden minder werken en hetzelfde betaald krijgen, terwijl hun productiviteit op peil bleef en hun welzijn verbeterde. Volgens deelnemers aan de proeven draait het allemaal om een mentaliteitsverandering. Ter voorbereiding op de proef boden sommige bedrijven cursussen aan om werknemers te helpen wennen aan het anders indelen van hun tijd. Deelnemers geven aan dat hun werktevredenheid en levenskwaliteit is toegenomen dankzij een efficiëntere werkroutine. Hierdoor kunnen ze meer tijd besteden aan huishoudelijke taken, familie en hobby's.

In 2015 en 2017 startten de gemeenteraad van Reykjavík en de IJslandse nationale regering twee grote proeven met een kortere werkweek, in reactie op campagnes van vakbonden en maatschappelijke organisaties. Hierbij waren uiteindelijk meer dan 2.500 werknemers betrokken, van wie velen overstapten van een 40-urige naar een 35- of 36-urige werkweek, zonder salarisverlies. Deze proeven waren niet alleen bedoeld om de balans tussen werk en privéleven te verbeteren, maar ook om de productiviteit op peil te houden of te verhogen. De schaal van de proeven, in combinatie met de diversiteit van de betrokken werkplekken (van scholen tot ziekenhuizen) en de hoeveelheid beschikbare gegevens, levert baanbrekend bewijs voor de effectiviteit van arbeidstijdverkorting. Zo bleef de productiviteit in vele gevallen gelijk en steeg deze in andere sectoren. Daarnaast name de welzijn van werknemers toe: er werd verminderd stress waargenomen, en de balans tussen werk en privéleven nam toe. Na het succes van de proefprojecten kwam een akkoord voor de vermindering van de arbeidstijd voor veel meer burgers. In totaal is nu ongeveer 86% van de IJslandse beroepsbevolking korter gaan werken of heeft het recht gekregen op een kortere werkweek.

Ouders over de hele wereld zijn jaloers op het genereuze beleid van Noorwegen op het gebied van ouderschapsverlof. Het was het eerste land ter wereld dat betaald verlof voor vaders indiende: 15 weken niet-overdraagbaar, use-it-or-lose-it betaald verlof. En in totaal kunnen nieuwe ouders 49 weken tegen 100% van het loon of 59 weken tegen 80% van het loon opnemen. In het hele land worden vaders aangemoedigd om hun ouderschapsverlof op te nemen. Met succes: 90% van de vaders maakt nu gebruik van het betaalde vaderschapsverlof. Als gevolg hiervan heeft Noorwegen nu een van de hoogste verhoudingen tussen het verdiende inkomen van vrouwen en dat van mannen, waardoor de kloof met de zogenaamde "moederstraf" wordt gedicht. Het vaderschapsbeleid heeft niet alleen de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen verminderd, het heeft ook de economie gestimuleerd. Bovendien heeft onderzoek de voordelen voor het welzijn en de ontwikkeling van kinderen aangetoond als vaders al vroeg meer betrokken zijn.

Investeringen in gendergelijkheid op de arbeidsmarkt hebben de Noordse regio tot een van de meest welvarende gebieden ter wereld gemaakt. Het aandeel vrouwen dat werkt is in de Scandinavische landen groter dan het wereldwijde gemiddelde, deels het gevolg van toezeggingen voor gelijke werkmogelijkheden, gesubsidieerde kinderopvang en royaal ouderschapsverlof. De betrokkenheid van mannen bij kinderopvang en onbetaald werk is daarnaast een beleidsprioriteit. Gebaseerd op het inzicht dat dit goed is voor kinderen, ouders en de maatschappij hebben deze landen het voortouw genomen bij de invoering van langer betaald ouderschapsverlof dat tussen de ouders kan worden gedeeld. Het is bewezen dat mannen die in de Scandinavische landen met langdurig ouderschapsverlof gaan, meer betrokken zijn bij de zorg voor hun kinderen gedurende hun hele leven. Ze doen meer huishoudelijke taken, communiceren beter met hun partners over de behoeften van hun kinderen en hebben meer begrip voor het dagelijks leven van hun kinderen en partners. Studies van over de hele wereld, waaronder Denemarken, tonen ook aan dat betrokken vaderschap hun gezondheidstoestand verbetert. Hoewel de Scandinavische landen een lange weg hebben afgelegd als het gaat om betaald ouderschapsverlof voor alle nieuwe ouders, blijven er nog een aantal belangrijke uitdagingen over, zoals het gedeelde ouderschapsverlof even nuttig maken voor niet-traditionele gezinnen. De Scandinavische regio wil anderen uitnodigen voor een discussie over hoe deze uitdagingen effectief kunnen worden aangepakt.

Sarah in Seattle en Sarah in Stockholm zijn allebei blanke, getrouwde, professionele vrouwen uit de middenklasse met thuis baby's en peuters. Maar hun ervaringen als werkende moeders die na de bevalling weer aan het werk gaan, konden niet meer van elkaar verschillen. Dat komt omdat Sarah in Stockholm profiteert van een groot aantal gezinsvriendelijke beleidsmaatregelen die door de Zweedse overheid worden ondersteund, waaronder langdurig betaald ouderschapsverlof, gratis gezondheidszorg en gesubsidieerde kinderopvang. Zonder deze ondersteuning heeft Sarah in Seattle moeite om haar baan en de opvoeding van haar kinderen in balans te houden. Werkgevers kunnen dit probleem verhelpen door betere arbeidsvoorwaarden aan te bieden. Maar daarmee is het probleem niet voor iedereen opgelost. In plaats daarvan moeten ze gaan pleiten voor wetgeving die beter aansluit bij de behoeften van werkende gezinnen.

Andere landen kijken vaak naar Scandinavië voor inspiratie over gezinsbeleid. De voorzieningen voor kinderopvang in de regio behoren tot de meest genereuze ter wereld en gezinsvriendelijke culturen zijn de norm. Volgens de ranglijst van beste landen om kinderen op te voeden, staan de Scandinavische landen in de top vijf. In Finland krijgen moeders al sinds 1930 zogenaamde moederschapspakketten met artikelen als kleding en verzorgingsproducten. Dan is er nog het algemene kinderopvangbeleid, met gratis dagopvang tot het begin van het onderwijs in Finland en royale kinderbijslag in Zweden, Denemarken en Noorwegen. Daarnaast dekt het ouderschapsverlof in Zweden en Noorwegen 80% van het salaris, waarbij vaders worden gestimuleerd om ouderschapsverlof op te nemen door de gezinsbijslag te verlagen als dit niet wordt opgenomen.

De huidige pensioenkloof tussen mannen en vrouwen is voornamelijk het gevolg van verschillen in arbeidsverleden tussen mannen en vrouwen. Gemiddeld ontvangen vrouwen van 65 jaar en ouder in de OECD 26% minder inkomen uit het pensioenstelsel dan mannen. Verschillen in arbeidsmarktparticipatie, deeltijdwerk, lonen en de lengte van carrière leiden tot verschillende pensioenresultaten. Naast arbeidsmarktfactoren kunnen gedragselementen en maatschappelijke interacties de beslissingen van mannen en vrouwen beïnvloeden op een manier die bijdraagt aan de pensioenkloof. In vergelijking met mannen blijken vrouwen meer risico’s te mijden en over het algemeen over minder financiële kennis te beschikken. Huwelijkskeuzes kunnen ook van invloed zijn op het pensioeninkomen, omdat koppels hun pensioen kunnen delen. Daarnaast kunnen genderstereotypen vrouwen ook aanmoedigen om te kiezen voor oplossingen die conservatiever zijn dan wat hun voorkeur heeft. Bovendien kan het zijn dat communicatiecampagnes geen rekening houden met bepaalde specifieke behoeften van vrouwen, zoals het compenseren van de daling in salaris tijdens het ouderschapsverlof.

Casestudies per land laten zien dat ongelijkheden op de arbeidsmarkt weliswaar belangrijke oorzaken zijn van de pensioenkloof tussen mannen en vrouwen, maar dat ook aspecten die verband houden met het pensioensysteem een groot deel van de kloof verklaren. Ze laten zien dat factoren zoals regels om in aanmerking te komen voor een pensioenregeling kunnen leiden tot aanzienlijke verschillen in de dekking van pensioenregelingen tussen werkplekken. De studies tonen ook bewijs van gedragsvooroordelen, vooral als het gaat om persoonlijke pensioenregelingen die ertoe kunnen leiden dat vrouwen minder sparen dan mannen. Bovendien is de opzet van het pensioensysteem niet altijd genderneutraal. Vrouwen worden in sommige gevallen benadeeld ten opzichte van mannen. Gezien het toenemende belang van het pensioen, moet het beleid er op zijn minst voor zorgen dat het de kloof niet vergroot, waardoor vrouwen nog meer in het nadeel zijn. Deze publicatie biedt overheden hiervoor richtlijnen.

Zorg en werk worden in de huidige maatschappij vaak als twee aparte dingen gezien. Zorgen voor elkaar wordt niet erkend in de uren die gewerkt worden en kent ook geen financiële compensatie. Wat als zorg en werk niet langer als twee verschillende dingen die elkaar in de weg zitten, maar als één en hetzelfde ding worden gezien? Een belangrijk aspect in deze discussie is de positie van vrouwen. Zij verrichten namelijk gemiddeld minder werk dan mannen (volgens de traditionele opvatting van betaald werk) maar meer zorg. Het idee dat vrouwen minder werken is misplaatst gezien ze veel zorg verrichten.

De afgelopen jaren is het beroep op mantelzorgers toegenomen. Het aantal mensen dat mantelzorg verleent aan mensen met psychische problemen is in het bijzonder toegenomen. Dit onderzoek beschrijft de veranderingen in de informele hulp tussen 2014 en 2019. Onderwerpen die besproken worden zijn de meningen over informele hulp, het aantal helpers, de veranderingen in de zwaarte van mantelzorg, de hulp die mantelzorgers krijgen en de ervaringen van vrijwilligers met zorg en ondersteuning.

Elke dag besteden vrouwen en meisjes 12,5 miljard uur aan onbetaald zorgwerk. Zo leveren ze een onzichtbare bijdrage van 10,8 biljoen dollar per jaar aan de wereldeconomie. Dat staat in schril contrast met het idee dat miljardairs hun rijkdom blijven vergroten.

Het aantal vrijwilligers in Nederland bedraagt jaarlijks ongeveer 7 miljoen. Toch krijgen ze weinig aandacht, zeker minder dan de boze protesterende burgers. Het aantal burgerinitiatieven groeit snel en blijkt van aanzienlijke waarde binnen de Nederlandse welvaart. Er zijn er al minstens 1500, en het aantal groeit jaarlijks. En daarmee groeit de vraag naar verdere financiering voor de initiatieven ook.

Nederland is momenteel in een periode van grote onzekerheid over de toekomst, net als tijdens het interbellum honderd jaar geleden. Onze verworvenheden van de afgelopen honderd jaar, waaronder een liberale rechtsorde, economische welvaart, individuele vrijheden en de verzorgingsstaat, voelen niet langer vanzelfsprekend. Als gevolg hiervan beschouwt dit onderzoek van Glocalities in opdracht van ABP en APG de herdenking van een eeuw collectief pensioen als een gelegenheid om na te denken over de staat van de Nederlandse samenleving. Het onderzoek beantwoordt 4 vragen: Wie zijn we? Hoe zijn we hier gekomen? Waar willen we naartoe? En wat betekent dit voor het pensioen van de toekomst?

De vragen worden beantwoord vanuit het perspectief van de Nederlandse samenleving op basis van uitgebreid en internationaal vergelijkend onderzoek.

Van de mensen die vrijwilligerswerk doen, is 91% gelukkig, in tegenstelling tot 85% van de mensen die geen vrijwilligerswerk doen. In 2018 gaf 48% van de Nederlanders van 15 jaar of ouder aan in de afgelopen 12 maanden vrijwilliger te zijn geweest. De meerderheid van de deelnemers gaf aan in de afgelopen vier weken vrijwilliger te zijn geweest. Of mensen vaker gelukkig en tevreden zijn doordat ze vrijwilligerswerk doen, of dat mensen die zich gelukkig en tevreden voelen zich vaker als vrijwilliger inzetten is niet onderzocht.

Hoewel de Friezen niet rijk zijn, zijn ze wel gelukkig. Dit wordt in de beleidswereld de "Friese paradox" genoemd. Een nieuwe maatstaf voor het verbeteren van de kwaliteit van leven is brede welvaart. Volgens deze maatstaaf, die rekening houdt met factoren buiten het geld, scoort Friesland hoog. Brede welvaart is bedoeld als een vervanging voor het bruto binnenlands product (bbp), dat tot op heden de maatstaf is voor de economische groei en al jaren wordt bekritiseerd. Sociaal welzijn en duurzaamheid worden niet meegenomen in het bbp, maar in brede welvaart wel. Brede welvaart draait om verantwoordelijke groei die zowel de mens als de aarde geen schade toebrengt en welvaart in de toekomst bevordert.

Sophie van Gool onderzoekt in "Waarom vrouwen minder verdienen" overtuigingen en meningen over gelijke beloning. Zo verdienen vrouwen nog steeds minder dan mannen voor vergelijkbare banen. Ze lopen gemiddeld € 300.000 mis in een werkend leven. Bovendien hebben vrouwen minder kans dan mannen om leidinggevende posities te bereiken, ondanks het feit dat ze vaker hoogopgeleid zijn dan mannen. Gelukkig wordt gendergelijkheid steeds belangrijker in het bedrijfsleven en de politiek. Maar volgens Sophie van Gool blijft het bij paneldiscussies, Instagramposts en beleidsnotities. Echte stappen, zoals gelijke salarissen, langer ouderschapsverlof en verbeterde sollicitatie- en beoordelingsprocessen, worden niet genomen. We concentreren ons liever op het individu.

De Europese Commissie heeft op 30 maart een wet voor loontransparantie aangenomen om de loonkloof in de Europese Unie aan te pakken. Deze wetgeving zorgt ervoor dat er bindende maatregelen komen die het beginsel van "gelijk loon voor gelijk werk" in de praktijk brengen.

De ongelijke beloning tussen mannen en vrouwen moet worden opgelost door het initiatiefwetsvoorstel. Ondernemingen met meer dan vijftig werknemers zijn verplicht de ondernemingsraad en het bestuursverslag te informeren over de beloningsverschillen tussen vrouwen en mannen voor vergelijkbare banen. Er moet een certificeringssysteem komen dat iedere drie jaar cijfers moet leveren over het salaris van werknemers. Ondernemingen met meer dan 250 werknemers moeten een certificaat krijgen dat aangeeft dat ze gelijke beloningen bieden voor mannen en vrouwen. Er is een kans voor de werkgever om de situatie te verbeteren als er sprake is van ongelijke beloning. Boetes worden opgelegd als er geen actie wordt ondernomen.

Jongens hebben minder goede loopbanen op school en vrouwen hebben minder goede loopbanen op het werk. Traditionele patronen beïnvloeden hun opleidings- en beroepskeuze, wat leidt tot typische mannen- en vrouwenbanen. De Onderwijsraad heeft dat vastgesteld in de Verkenning van sekseverschillen in het onderwijs. Hoewel het onderwijs de plicht heeft om de verschillen tussen mannen en vrouwen in school- en beroepsloopbanen te verminderen, kan het dat niet alleen doen. Genderstereotypen moeten ook worden aangepakt in de overheid, op de arbeidsmarkt en in de bredere samenleving.

In dit document onderzoekt The Geneva Association mogelijke oplossingen om de groeiende pensioenkloofepidemie te verminderen en benadrukt de potentiële rol van de particuliere sector bij het aanpakken ervan. Geen enkele belanghebbende kan deze uitdaging alleen aangaan en adequate oplossingen vereisen een gezamenlijke inspanning (en misschien een compromis) van zowel overheden, bedrijven als individuen. Het rapport biedt daarom ook een holistisch overzicht van een reeks andere stappen die de uitdaging aangaan die is ontstaan door deze anderszins opmerkelijke menselijke prestatie.

Hoewel gendergelijkheid in Nederland een sterke basis heeft, wordt deze niet volledig overgedragen op de arbeidsmarkt. De huidige situatie wordt verklaard door een systeem dat kenmerkend is voor Nederland en zichzelf in stand lijkt te houden. Mensen, bedrijven, sectoren en de algehele economie profiteren van meer vrouwen op de arbeidsmarkt. Een doorbraak op dit gebied vereist een geïntegreerde benadering die tegelijkertijd meerdere dimensies behandelt met alle betrokken partijen.

Pensioenen hebben een lange geschiedenis: het bestond al in de tijd van het Romeinse Rijk. De huidige maatschappelijke ontwikkelingen zorgen ervoor dat we opnieuw naar het pensioenstelsel moeten kijken voor mogelijke hervormingen.

Mensen kunnen betere beslissingen maken als ze inzicht hebt in hun geldzaken. Vooral in het geval als men iets anders wil gaan doen of als het tegenzit in het leven. Deze quickscan van ABP geeft mensen in 1 minuut inzicht in hun financiële onafhankelijkheid en de kans om te beginnen met gratis e-learning.

In Nederland krijgen vrouwen gemiddeld slechts 42 procent van het pensioen van mannelijke landgenoten. De belangrijkste reden hiervoor is duidelijk: Nederlandse vrouwen werken veel deeltijd. Maar ook factoren als minder interesse in hun pensioen, vaker van baan wisselen, en de impact van scheiden dragen bij aan de pensioenkloof.

Mannen en vrouwen hebben niet dezelfde kansen en mogelijkheden om betaald of onbetaald werk te vinden. Vrouwen besteden meer tijd aan onbetaald werk dan mannen, wat hen vaak financieel afhankelijk maakt. Het is tijd voor echte vrijheid van keuze.

Dit is een petitie voor een wetswijziging voor ouderschapsverlof in Nederland. Het is tijd voor een 21-eeuws verlof, niet alleen in Noord-Europa, waar dit al langer beter geregeld is - met langer, beter betaald en gendergelijk verlof voor alle ouders - maar ook in Nederland.

Onderzoek toont aan dat Amerikaanse mannen die ouderschapsverlof opnemen, minder snel gaan scheiden en een betere relatie met hun kinderen hebben. Toch nemen Amerikaanse mannen amper ouderschapsverlof op. Dit komt doordat niet alle staten deze rechten toekennen, de de vereisten hoog zijn en het stigma dat rondom ouderschapsverlof hangt.

Een van de overkoepelende Zweedse principes voor gendergelijkheid is dat iedereen, ongeacht geslacht, het recht heeft om te werken en zichzelf te onderhouden, en om carrière en gezinsleven in balans te houden. Op nationaal niveau gaat dit principe ook over het leggen van gronden voor de economie. Zweden heeft een lange geschiedenis van beleid met als doel een gelijk aantal mannen en vrouwen – met andere woorden, zoveel mogelijk mensen – aan het werk te krijgen om de groei van het land te stimuleren. Zo was Zweden in 1974 het eerste land ter wereld dat genderspecifiek zwangerschapsverlof verving door ouderschapsverlof.

Dit is een informatiepagina van de Nederlandse overheid hoe zorgverlof salaris beïnvloedt. In Nederland hebben burgers recht op minimaal 70% van hun salaris tijdens kortdurend verlof en geen recht op een salaris tijdens langdurig verlof.

In Noorwegen kunnen burgers een zorgtoeslag krijgen voor hun kinderen die tussen de 1 en 2 jaar oud zijn en niet fulltime naar de kleuterschaal gaan.

In Estland biedt de Raad voor Sociale Verzekeringen een website waarin burgers makkelijk inzicht kunnen krijgen in hun pensioen en hoe keuzes nu beïnvloeden hoeveel ze later uitbetaald krijgen.

Het ongelijke aandeel van vrouwen in het onbetaalde zorgwerk kan hun volledige deelname aan de economieën van ontwikkelingslanden in de weg staan. Wel nemen wereldwijd de zorgbehoeften toe. Hoe kunnen regeringen en ontwikkelingspartners voorzien in de behoeften van gezinnen en gemeenschappen, en er tegelijkertijd voor zorgen dat alle burgers profiteren van economische kansen en een eerlijke beloning? Als onderdeel van de OESO-beleidsdialoog over economische empowerment van vrouwen, richt dit rapport zich op het identificeren van wat werkt om onbetaald zorgwerk aan te pakken en werpt het licht op hoe onder andere regeringen, donoren in de particuliere sector en actoren uit het maatschappelijk middenveld beleid kunnen ontwerpen ter ondersteuning van zowel degenen die zorg nodig hebben als degenen die zorg verlenen. Het rapport bundelt bestaande kennis over beleidsopties voor onbetaald zorgwerk in verschillende regio's, op vier beleidsterreinen: infrastructuur, sociale bescherming, openbare diensten en de bevordering van gedeelde verantwoordelijkheid binnen het huishouden.

Het Uruguayaanse National Integrated Care System (NICS) ontwikkelt en implementeert verschillende acties om sociale en gender medeverantwoordelijkheid voor zorg te bevorderen. Dit rapport is een vroege poging om de ontwikkeling van deze acties te analyseren, rekening houdend met de "drie R's"-benadering (Recognition, Reduction and Redistribution of Care) die door UN Women wordt gepromoot om de vooruitgang te analyseren bij het overwinnen van genderbeperkingen voor de economische empowerment van vrouwen in Uruguay.

IJslandse vrouwen hebben door de jaren heen minder bedrijfs- en aanvullende pensioenen verdiend en waren meer afhankelijk dan mannen van het basispensioen. Hoewel de arbeidsparticipatie van vrouwen is toegenomen, leiden de loonkloof tussen mannen en vrouwen, onbetaalde arbeid in huizen en het feit dat vrouwen minder uren in betaalde arbeid werken, tot de uitbreiding van genderdiscriminatie op de arbeidsmarkt tot op hoge leeftijd. De structuur van de IJslandse pensioenfondsen is fundamenteel gericht op mannen vanwege de nauwe band met werk, ondanks het ontbreken van directe discriminatiefactoren. Het artikel geeft een overzicht van de implicaties voor een vrouwvriendelijker pensioenstelsel; gebaseerd op multinationaal onderzoek; de analyse van het IJslandse pensioenstelsel en statistische informatie over de economische situatie van oudere vrouwen en mannen in IJsland. Adequaat basispensioen, uitbannen van discriminatie op grond van geslacht op de arbeidsmarkt, en mannen die meer verantwoordelijkheid nemen voor zorg en huishoudelijk werk, dragen bij aan meer gendergelijkheid pensioenstelsel.

Het artikel met de titel "Financiële ongelijkheid ligt niet aan vrouwen zelf: pak de genderkloof aan" bespreekt de kwestie van financiële ongelijkheid tussen mannen en vrouwen en benadrukt dat dit probleem niet te wijten is aan vrouwen zelf, maar eerder aan structurele gender ongelijkheden in de samenleving.

Het artikel betoogt dat vrouwen vaak te maken hebben met ongelijke beloning, beperkte carrièremogelijkheden en genderstereotypen die hun professionele groei belemmeren. Hoewel vrouwen in toenemende mate hoger onderwijs volgen en de arbeidsmarkt betreden, blijven ze achter op het gebied van salaris en doorgroeikansen.

De auteur benadrukt dat het aanpakken van de genderkloof essentieel is om financiële ongelijkheid te verminderen. Er wordt opgeroepen tot maatregelen zoals het verbeteren van de toegang tot gelijke onderwijskansen, het aanmoedigen van vrouwen om leiderschapsrollen te bekleden en het bevorderen van gendergelijkheid op de werkvloer. Daarnaast wordt gesteld dat er een verandering in attitudes en stereotypen nodig is om structurele ongelijkheden aan te pakken.

Het artikel concludeert dat het niet de verantwoordelijkheid van vrouwen is om financiële ongelijkheid op te lossen, maar dat het een gezamenlijke inspanning van de samenleving vereist om de genderkloof te dichten en gelijke kansen voor vrouwen te creëren in de professionele wereld.

Een financieel onafhankelijke vrouw, Janneke van den Brink, presenteert een handboek over het bereiken van financiële vrijheid. Ze deelt praktische adviezen en strategieën, waaronder budgettering, spaargeld en investeringen, om financiële doelen te bereiken. Het handboek biedt toegankelijke en begrijpelijke informatie voor mensen met verschillende financiële kennisniveaus. Het benadrukt het belang van een positieve mindset en financiële discipline. Ze deelt ook haar eigen ervaringen over het overwinnen van financiële tegenslagen. Kortom, het handboek inspireert lezers om hun financiële doelen na te streven en biedt waardevolle tips om financiële vrijheid te bereiken.

Op 1 juli is de Wet toekomst pensioenen in werking getreden in Nederland. Dit markeert het begin van een overgangsfase waarin werkgevers, werknemers en pensioenuitvoerders afspraken zullen maken en implementeren. Een voorlichtingscampagne vanuit de Rijksoverheid start op 21 augustus en informeert Nederlanders over de veranderingen in de pensioenregeling. Op 1 juli zijn enkele directe veranderingen merkbaar, zoals de verhoging van de belastingvrijstelling voor pensioenopbouw in de derde pijler en het afschaffen van de wachttijd voor pensioenopbouw. De nieuwe wet behoudt het principe van gezamenlijke pensioenopbouw en het delen van financiële risico's. De komende jaren zullen pensioenen sneller kunnen stijgen dankzij het nieuwe pensioenstelsel, waarbij de opbrengsten van beleggingen direct gebruikt kunnen worden. Het nieuwe stelsel biedt ook meer duidelijkheid en personalisatie over het opgebouwde pensioen. Verder wordt de premie die werknemers betalen nu op elke leeftijd gebruikt voor hun eigen pensioen. Mensen hoeven zelf geen actie te ondernemen voor de overgang naar het nieuwe pensioenstelsel, maar moeten wel hun contactgegevens bij pensioenuitvoerders controleren.

De regels voor pensioen werkten jarenlang goed, maar dat is aan het veranderen. Daarom hebben de vakbonden, de werkgevers en de overheid samen nieuwe regels voor pensioen gemaakt. Want we willen dat iedereen in Nederland een goed pensioen krijgt, ook de generaties na ons. De nieuwe regels voor pensioen gaan in vanaf 1 juli 2023.

Om voor iedereen duidelijk te maken wat de nieuwe regels inhouden, hebben de vakbonden, werkgeversorganisaties, pensioenuitvoerders en het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid deze website gemaakt.

Female X Finance is een opkomende start-up die zich richt op het bevorderen van financiële gelijkheid en empowerment van vrouwen. Het bedrijf biedt een platform waar vrouwen toegang krijgen tot waardevolle financiële educatie, tools en gemeenschap om hun financiële welzijn te verbeteren. Het doel van Female X Finance is om de kloof in financiële kennis en vaardigheden tussen mannen en vrouwen te verkleinen en vrouwen in staat te stellen om beter geïnformeerde financiële beslissingen te nemen.

Het platform van Female X Finance biedt verschillende bronnen, zoals online cursussen, webinars en mentorprogramma's, die vrouwen helpen bij het ontwikkelen van financiële vaardigheden, het begrijpen van investeringen, budgettering, sparen en meer. Daarnaast faciliteert het platform een ​​community waar vrouwen ervaringen kunnen delen, elkaar kunnen ondersteunen en netwerken kunnen opbouwen.

Met hun inzet voor het versterken van vrouwen op financieel gebied en het vergroten van de financiële gelijkheid, heeft Female X Finance veel aandacht getrokken in de start-upwereld. Ze spelen een belangrijke rol bij het creëren van bewustzijn en het doorbreken van de genderkloof in de financiële sector.

Uit een onderzoek van het CBS blijkt dat de meeste tweeverdieners in Nederland financieel onafhankelijk zijn, maar dat vrouwen gemiddeld een kleiner deel van het gezamenlijke inkomen verdienen (37 procent). Het onderzoek richtte zich op tweeverdienersparen die nog niet de AOW-leeftijd hebben bereikt. Hoewel bijna twee derde van de vrouwen met een deeltijdbaan onder bepaalde voorwaarden meer uren zou willen werken, vinden de meeste tweeverdieners de ongelijke inkomensbijdrage geen probleem.

Een meerderheid van zowel mannelijke als vrouwelijke tweeverdieners vindt het belangrijk om genoeg te verdienen om zichzelf en eventuele kinderen te kunnen onderhouden. Het artikel benadrukt dat vrouwen gemiddeld minder verdienen dan mannen, ongeacht hun levensfase of de aanwezigheid van kinderen. Hoewel sommige vrouwen het beter vinden als beide partners ongeveer evenveel verdienen, zijn er in de praktijk minder tweeverdienersparen waarin dit het geval is. Mannen zijn vaker van mening dat hun inkomen noodzakelijk is om rond te komen in vergelijking met vrouwen.

Het artikel bespreekt het probleem van duurzame financiële onafhankelijkheid, met een focus op vrouwen in Nederland. Het benadrukt dat bijna de helft van de Nederlandse vrouwen financieel afhankelijk is van een partner of de overheid, tegenover 23% van de mannen. Voor vrouwen met een praktische opleiding ligt dit cijfer zelfs hoger, namelijk 56%.

Het concept duurzame financiële onafhankelijkheid wordt gedefinieerd als het hebben van een stabiel inkomen uit werk, dat zorgt voor huidige en toekomstige financiële zekerheid. Hierbij spelen goede arbeidsomstandigheden en een balans tussen werk en privé een belangrijke rol.

Verschillende systemische en culturele barrières belemmeren de financiële positie van vrouwen in Nederland. Dit omvat onder andere de ongelijke verdeling van onbetaald zorgwerk, de concentratie van vrouwen in sectoren met lagere lonen zoals kinderopvang, zorg en schoonmaak, en de prevalentie van parttime werk in sectoren waar vrouwen overwegend werken.

Traditionele genderrollen beïnvloeden ook de keuzes die mensen maken, waarbij vrouwen na de geboorte van hun eerste kind vaker geneigd zijn om hun werktijden te verminderen of volledig te stoppen met werken, terwijl mannen doorgaans geen dergelijke veranderingen maken. Dit leidt tot een aanhoudende loonkloof tussen mannen en vrouwen en minder carrièremogelijkheden voor vrouwen.

WOMEN Inc. zet zich in voor duurzame financiële onafhankelijkheid, vooral voor vrouwen in de zorg, schoonmaak en kinderopvang. De organisatie werkt samen met andere instanties om obstakels aan te pakken, zoals de norm van deeltijdwerk, onregelmatige diensten, lage lonen en slechte arbeidsomstandigheden in deze sectoren.

Hoogleraar computerwetenschappen Felienne Hermans pleit voor het vereenvoudigen en inclusiever maken van programmeertalen. Ze stelt dat huidige computertalen te complex en niet toegankelijk genoeg zijn, waardoor veel mensen, vooral vrouwen en niet-Engelssprekenden, worden buitengesloten. Hermans heeft haar eigen programmeertaal, genaamd Hedy, ontwikkeld, die eenvoudiger is en gebruikers uitleg geeft bij fouten. Ze benadrukt dat veel programmeertalen zijn ontwikkeld door westerse mannen, wat stereotypen en aannames in de digitale wereld verankert. Het doel is om programmeertalen toegankelijker te maken, zodat mensen meer basiskennis over de digitale wereld kunnen verwerven en deze beter begrijpen.

Deze publicatie onderzoekt het fenomeen van tweeverdienersparen in Nederland, waarbij de ene partner voltijds werkt en de ander deeltijds, veelal vrouwen. Deeltijdwerkers staan momenteel centraal in maatschappelijke discussies vanwege personeelstekorten. Er wordt aangedrongen op een verhoging van de arbeidsduur van vrouwen, om hun financiële onafhankelijkheid te vergroten en hen in staat te stellen op eigen benen te staan bij het wegvallen van het partnerinkomen.

Het artikel onderzoekt de financiële prikkels die vrouwen in tweeverdienersparen kunnen hebben om meer te gaan werken. Velen zouden bereid zijn om meer uren te maken, vooral als het huishoudensinkomen niet langer toereikend is voor hun gebruikelijke levensstandaard. De vraag die centraal staat, is hoeveel beide partners willen bijdragen aan het gezamenlijke inkomen en of dit ook daadwerkelijk gebeurt in de praktijk.

Met als doel het stimuleren van discussies over arbeidsduur, financiële zelfstandigheid en emancipatie, werpt het artikel een licht op de rol van deeltijdwerkers, met name vrouwen, in tweeverdienersgezinnen. Het benadrukt het belang van het begrijpen en aanpakken van factoren die vrouwen kunnen weerhouden om meer te gaan werken en hun economische zelfstandigheid te vergroten.

De Stichting van de Arbeid heeft een benadering opgesteld met als doel het verminderen van het aantal werknemers dat geen pensioen opbouwt. Een van de ideeën in dit plan is om werknemers op hun loonoverzicht een melding te tonen als zij geen ouderdomspensioen opbouwen.

De leidraad pensioenadvies van de Autoriteit Financiële Markten (AFM) is geactualiseerd om in lijn te zijn met de veranderingen binnen de pensioentransitie en de aanpassingen in de nieuwe Wet Toekomst Pensioenen. Bovendien zijn enkele nieuwe adviesthema’s opgenomen.

In "The Guide - door vrouwelijke ondernemers" delen 6 succesvolle zakenvrouwen hun inzichten over het grijpen van kansen, groei, impact en het behouden van een gezonde balans tussen werk en privé. In Nederland leiden vrouwen veel minder vaak ondernemingen met personeel dan mannen, en vrouwelijke ondernemers zijn vaak minder lang actief en behalen lagere omzetten. Drie van deze ondernemers bieden enkele tips.

Chantal Korteweg, inclusieve banking directeur bij ABN AMRO, werkt aan inclusievere financiële diensten voor vrouwen. ABN AMRO organiseert programma's en evenementen om barrières weg te nemen. De bank ondersteunt ook klanten tijdens financiële hoogte- en dieptepunten, zowel zakelijk als privé.

Simone Jansen, directeur Entrepreneur & Enterprise bij ABN AMRO, initieerde "The Guide", een project dat bestaat uit een boek, online video's en een podcastserie. Het deelt de ervaringen van zes inspirerende vrouwelijke ondernemers over succesvol ondernemen en een gezonde work-life balans.

Ondernemerschapstips van de ondernemers:

1. Fabienne Chapot, oprichter van Fabienne Chapot, benadrukt het belang van vastberadenheid en het volgen van een idee waar je volledig voor wilt gaan. Ze adviseert om niet alleen de glamour van ondernemen te zien, maar ook de harde arbeid en stress.

2. Charlotte Melkert en haar tweelingzus runnen Equalture. Ze stimuleert anderen om niet ontmoedigd te raken door negatieve meningen en altijd verbonden te blijven met de missie van het bedrijf.

3. Sandra van Beest, oprichter van The Social Handshake, adviseert om met anderen te praten en niet te bang te zijn om ideeën te delen. Ze benadrukt het belang van hard werken en passie om een succesvolle ondernemer te zijn.

Het artikel van de Nationale Zorggids gaat over jeugdprofessionals in wijken die radicalisering en polarisatie onder jongeren waarnemen. Deze professionals constateren dat er onder jongeren trends van radicalisering en groeiende tegenstellingen ontstaan. Ze merken op dat deze tendensen vooral voortkomen uit factoren zoals sociale isolatie, gevoelens van uitsluiting en gebrek aan perspectief. De jeugdprofessionals benadrukken het belang van vroegtijdige interventies en preventieve maatregelen om deze negatieve ontwikkelingen tegen te gaan. Ze pleiten voor betere samenwerking tussen instanties en organisaties om de kwetsbare jongeren te ondersteunen en te voorkomen dat ze in radicaliserende omgevingen terechtkomen. Het artikel benadrukt het belang van aandacht voor sociale en psychologische aspecten bij het aanpakken van radicalisering en polarisatie onder jongeren.

Het artikel op Binnenlands Bestuur bespreekt de onbenutte mogelijkheden van jongerenwerk in relatie tot radicalisering en polarisatie. Het artikel benadrukt dat jongerenwerkers een belangrijke rol kunnen spelen bij het voorkomen van radicalisering en polarisatie onder jongeren, omdat zij vaak dicht bij de doelgroep staan. Ondanks deze potentie wordt het jongerenwerk niet optimaal benut in de strijd tegen deze problemen. Het artikel wijst op verschillende oorzaken, waaronder een gebrek aan samenwerking en coördinatie tussen jongerenwerkers en andere instanties. Daarnaast wordt genoemd dat jongerenwerkers zelf soms ook training en ondersteuning nodig hebben om radicalisering te herkennen en effectief te kunnen reageren. Het benadrukt de noodzaak van een gecoördineerde aanpak waarbij jongerenwerkers beter betrokken worden, en waarbij er investeringen zijn in hun kennis en vaardigheden om vroegtijdig in te grijpen en jongeren te ondersteunen om extremisme te voorkomen.

Het bevorderen van economische zelfstandigheid en financiële onafhankelijkheid van vrouwen staat centraal in het emancipatiebeleid. Deze doelen dragen bij aan hun financiële veerkracht, keuzevrijheid en welzijn. Recente Emancipatiemonitorgegevens tonen aan dat de economische zelfstandigheid van vrouwen is gestegen van bijna 61% in 2017 naar bijna 64% in 2019, terwijl financiële onafhankelijkheid toenam van 50% naar bijna 53%. Initiatieven zoals het NWA-programma, ZonMw's Vakkundig aan het Werk, en Educatie voor Vrouwen met Ambitie dragen hieraan bij. Het belang van duurzaam werk met eerlijke contracten voor vrouwen wordt benadrukt, ondanks mogelijke coronacrisisimpact. Een holistische aanpak, rekening houdend met diversiteit tussen vrouwen (migratieachtergrond, leeftijd, opleiding), en dilemma's zoals kinderopvang, is essentieel voor verdere vooruitgang richting economische zelfstandigheid en financiële onafhankelijkheid. Grenzen worden gesteld op 70% van het minimumloon voor economische zelfstandigheid en 100% voor financiële onafhankelijkheid.

Het artikel behandelt de AI Act en de mogelijke impact ervan op scholen. De AI Act is een nieuwe wet die regels en richtlijnen introduceert met betrekking tot kunstmatige intelligentie (AI) binnen de Europese Unie. Deze wet beoogt een ethisch kader te bieden voor de ontwikkeling en het gebruik van AI-systemen. Voor scholen brengt de AI Act bepaalde verplichtingen met zich mee wanneer ze AI-technologieën in het onderwijs inzetten.

Scholen worden aangemoedigd om transparantie te waarborgen bij het gebruik van AI, vooral wanneer dit invloed heeft op besluitvormingsprocessen, zoals studiebegeleiding of beoordelingen. Ze moeten zorgen voor begrijpelijke uitleg van de beslissingen die door AI-systemen worden genomen. Ook moeten scholen rekening houden met de privacy van studenten en ervoor zorgen dat persoonlijke gegevens adequaat worden beschermd.

De AI Act introduceert het concept van "menselijk toezicht" om ervoor te zorgen dat AI-systemen niet autonoom beslissingen nemen zonder enige vorm van menselijke controle. Dit is van toepassing op educatieve scenario's waarin leraren en begeleiders betrokken moeten zijn bij beslissingen die door AI worden ondersteund.

Verder benadrukt het artikel dat scholen mogelijk te maken krijgen met vereisten van certificering voor AI-systemen die in het onderwijs worden ingezet. Deze certificeringen dienen als bewijs dat de gebruikte AI-technologieën voldoen aan de wettelijke en ethische normen van de AI Act.

Het artikel adviseert scholen om zich bewust te worden van de AI Act en de implicaties ervan voor hun gebruik van AI in het onderwijs. Scholen moeten proactief beleid ontwikkelen en implementeren om te voldoen aan de transparantie-, privacy- en toezichtsvereisten van de wet. Het is ook belangrijk om op de hoogte te blijven van verdere ontwikkelingen en richtlijnen met betrekking tot AI binnen de onderwijscontext, aangezien dit een groeiend aandachtspunt is binnen de EU-regelgeving.

Het artikel behandelt de onvoorbereidheid van Europese regelgeving voor de opkomende AI-technologieën. Het wijst erop dat de bestaande regelgeving in Europa niet adequaat is om de uitdagingen van kunstmatige intelligentie aan te pakken. Er wordt benadrukt dat de snelle ontwikkeling van AI-technologieën vraagt om specifieke wetten en normen om de impact op verschillende gebieden, waaronder ethiek, privacy en economie, te beheersen. Experts en belanghebbenden uiten bezorgdheid over de complexiteit van AI en het gebrek aan uniforme regels binnen de EU. Er wordt opgeroepen tot een meer proactieve benadering om te zorgen voor een evenwicht tussen innovatie en bescherming van fundamentele waarden. De noodzaak van een snelle aanpassing van de regulering aan de snel veranderende AI-landschap wordt benadrukt.

In een opiniestuk schrijft Julia Wouters het volgende.

Deze week lanceerde minister Karien van Gennip van Sociale Zaken en Werkgelegenheid een campagne om vrouwen in de zorg te verleiden. ‘Wil je meer werken? Laat het merken’ is de slogan. De betuttelende leus doet het bloed koken van feministen, onder wie ikzelf. Maar, hoor ik u denken, een feminist is toch vóór financiële onafhankelijkheid van vrouwen? Het is toch zeker een probleem dat zoveel vrouwen in kleine deeltijdbaantjes zitten? Ja, dat is een probleem. Maar deze campagne lost dat probleem niet op. De campagne gaat namelijk aan de belangrijkste vraag voorbij. Namelijk waarom er zoveel vrouwen in zo'n kwetsbare positie zitten. Het is een klassiek voorbeeld van hoe de oorzaak en verantwoordelijkheid van een maatschappijbreed probleem bij de vrouwen wordt gelegd. In de campagne zijn het de vrouwen die verkeerde keuzes maken. De posters en filmpjes richten zich bijvoorbeeld niet op de mannen die halsstarrig fulltime werken en amper zorgtaken verrichten. Nee, als de vrouwtjes een stapje extra zetten, hoeven de mannen, de werkgevers en de beleidsmakers niet na te denken over de oorzaken. Ik noem er een paar, de lonen zijn te laag in de zorg. Het werk is zwaar en de werkdruk hoog. En als je er toch voor kiest om meer te gaan werken, levert dat je door fiscale regels relatief weinig op en moet je betalen voor en wachten op extra kinderopvang.

Iedereen in Nederland heeft recht op passende zorg en ondersteuning, maar de werkelijkheid is anders. Binnen de zorgsector wordt te weinig aandacht besteed aan verschillen tussen mensen, zoals fysieke en psychische capaciteiten, culturele achtergrond en geslacht. Dit verkleint de kans dat mensen passende zorg krijgen. Bovendien wordt de Nederlandse samenleving steeds diverser. Kortom: als er onvoldoende aandacht is voor diversiteit en de risico’s daarvan, zullen gezondheidsverschillen en ongewenste gezondheidseffecten toenemen. En door prioritering te geven als het gaat om de verschillende uitdagingen waarop ‘Passende Zorg’ een antwoord moet bieden.

Wij pleiten ervoor om meer kennis te benutten en het bewustzijn hierover te vergroten en ruimte te creëren voor professionals om te handelen in overeenstemming met het belang van inclusieve zorg. Volgens de Raad Volksgezondheid en Samenleving (RVS) is aandacht voor diversiteit noodzakelijk omdat de zorgbehoefte van veel Nederlanders nog onvoldoende onderkend wordt.

In een essay presenteert de RVS denkwijzen om zorgorganisaties, beroepsorganisaties en de overheid te stimuleren richting inclusieve zorg: van beleidsmakers tot zorgbestuurders, medisch specialisten, persoonlijk assistenten, gedragswetenschappers, huisartsen, verpleegkundigen, maatschappelijk werkers en verzorgenden.

Tot op heden is niet precies bekend hoeveel medisch specialisten uit een minderheidsgroep komen, bijvoorbeeld met een niet-westerse migratieachtergrond. Op dit moment is er nog onvoldoende aandacht voor diversiteit in de medische vervolgopleidingen en in de klinische praktijk.

Het is echter evident dat de huidige instroom in de medische (bij)opleidingen en de voortgang op de carrièreladder nog niet resulteren in een beroepsgroep die een representatieve afspiegeling is van de Nederlandse bevolking. Volgens recente gegevens van het Centraal Bureau voor de Statistiek telde Rotterdam, als een van de vier grote en multiculturele steden, op 1 januari 2021 bijvoorbeeld ongeveer 651.500 inwoners; 52,9 procent van hen had een migratieachtergrond.

Bovendien zijn inwoners met een niet-westerse migratieachtergrond ondervertegenwoordigd in de meeste medische vervolgopleidingen. Daarnaast worden mannelijke sollicitanten stelselmatig hoger gewaardeerd; dit verschil verdwijnt bij verblinding. Binnen de verschillende medische vervolgopleidingen wordt een afgerond promotietraject vaak als belangrijk selectiecriterium gezien. Middelbare scholieren met een niet-westerse migratieachtergrond en/of een lagere sociaaleconomische klasse worden minder vaak toegelaten tot de geneeskundestudie. Bij huidige selectieprocedures speelt het oordeel van de selectiecommissie doorgaans een grote rol.

Het artikel meldt dat het nog 20 jaar kan duren voordat er een evenwichtige genderbalans wordt bereikt in de bestuurskamers van de financiële sector. Volgens een studie die is uitgevoerd door een internationaal adviesbureau, is de vooruitgang in het bevorderen van vrouwelijke vertegenwoordiging in topfuncties in de financiële sector traag. De studie suggereert dat er momenteel slechts een beperkt aantal vrouwen in leidinggevende posities is en dat er meer tijd en inspanning nodig is om deze ongelijkheid te verminderen.

Er wordt opgemerkt dat ondanks inspanningen om diversiteit te bevorderen, zoals quota en beleidsmaatregelen, het tempo van verandering langzaam is. De financiële sector wordt vaak geassocieerd met een traditionele en mannelijke cultuur. Dit kan een belemmering vormen voor de bevordering van vrouwen naar leiderschapsposities.

Kortom, het artikel benadrukt dat er nog veel werk aan de winkel is om genderdiversiteit in de top-bestuurslagen van de financiële sector te bereiken, en dat het mogelijk nog twee decennia kan duren voordat er een evenwicht is tussen mannen en vrouwen in deze sector.

Het artikel beschrijft hoe grote pensioenbeleggers kritisch staan tegenover een Europees voorstel met betrekking tot duurzame bedrijfscijfers. Volgens de pensioenbeleggers schiet het voorgestelde kader tekort in het vaststellen van strenge normen voor duurzaamheidsrapportage en het afdwingen van uniforme verslaggevingsstandaarden voor bedrijven.

De Europese Unie heeft plannen om duurzaamheidsrapportage verplicht te stellen voor bedrijven, maar de pensioenfondsen en pensioenbeleggers uiten bezorgdheid over de huidige vorm van het voorstel. Ze beweren dat het niet streng genoeg is en dat er behoefte is aan duidelijke normen en regels om ervoor te zorgen dat bedrijven verantwoordelijkheid nemen voor hun duurzaamheidsprestaties.

De pensioenbeleggers benadrukken het belang van transparante en vergelijkbare duurzaamheidsinformatie om investeringsbeslissingen te ondersteunen en de financiële stabiliteit te waarborgen. Ze dringen erop aan dat de Europese wetgeving op dit gebied aanzienlijk verbeterd moet worden voordat het wordt aangenomen.

In essentie stellen grote pensioenbeleggers in Europa dat het huidige Europese voorstel voor duurzame bedrijfscijfers niet ver genoeg gaat en dat er strengere normen en uniforme verslaggevingsstandaarden nodig zijn om duurzaamheidsinformatie effectief te reguleren en te rapporteren.